Δεν εμπιστεύομαι την αλήθεια των αναμνήσεων
αφού ο,τι μας εγκαταλείπει αναχωρεί για πάντα
Υπάρχει ένα ρεύμα αυτού του καθαγιασμένου ποταμού
όμως θέλω να μείνω πιστή
στα πρώτα μου ξ α φ ν ι ά σ μ ά τ α
Να αναγνωρίζω ως σοφία
το θαυμασμό των παιδιών
και να κουβαλω μέσα μου
ως το τέλος ένα μονοπάτι
απ’τα δάση της παιδικής μου ηλικίας
διάστικτο με μπαλώματα από ηλιόφως
Να το αναζητώ παντού
στα μουσεία στη σκιά από εκκλησίες
Αυτό το μονοπάτι που διέτρεξα ανύποπτο
ένα εξάχρονο κοριτσάκι
Προς την πρωταρχική μου
ανεξιχνίαστη μοναξιά.
