Η Frida στην ηλικία των δεκαοχτώ τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα με αποτέλεσμα να έχει προβλήματα για την υπόλοιπή της ζωή.
Το 1946 υποβλήθηκε σε εγχείρηση στη σπονδυλική της στήλη, η οποία θα την άφηνε κλινήρη για ένα χρόνο. Ήλπιζε ότι η επέμβαση θα την απάλλασσε από τον έντονο πόνο στην πλάτη, αλλά δυστυχώς απέτυχε.
Επιστέφοντας στο Μεξικό, υπέφερε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά έτσι στο πίνακα εξέφρασε την απογοήτευσή της.
Απεικόνισε τον εαυτό της ως ένα νεαρό ελάφι με το κεφάλι της στεφανωμένο από κέρατα όπου τρυπιέται από βέλη και αιμορραγεί. Στην κάτω αριστερή γωνία, έγραψε τη λέξη Carma [πεπρωμένο/μοίρα] εκφράζοντας τη θλίψη της, ότι δεν μπορεί να την αλλάξει.
Το φόντο στο δάσος, με νεκρά δέντρα και σπασμένα κλαδιά, υπονοούσαν το αίσθημα του φόβου και της απελπισίας. Μακριά ο θυελλώδης, αστραπιαίος ουρανός φέρνει απλά την ελπίδα…
Η Frida χρησιμοποίησε το κατοικίδιο ελάφι της Granizo ως μοντέλο. Είχε πολλά κατοικίδια τα οποία θεωρούσε παρένθετα παιδιά της. Τα ελάφια ήταν το αγαπημένο της είδος.
Ο πίνακας δόθηκε ως γαμήλιο δώρο στους Arcady and Lina Boytler με το σημείωμα “Σας αφήνω το πορτρέτο μου για να έχετε την παρουσία μου όλες τις μέρες και τις νύχτες που είμαι μακριά σας”.
