Είμαι γυναίκα που το θαύμα γεννά.
Είμαι γυναίκα και είμαι το γάλα.
Είμαι το γάλα που θρέφει τη γης,
τη θρέφει να γεμίσει ο κόσμος
ιδέες, μυαλά, συναισθήματα.
Είμαι γυναίκα και είμαι η μήτρα,
που βυζαίνει το σπόρο,
να βγει η σπορά, καλοσπορά,
ν’ αβγατίσουν οι πόλεις, τα χωριά,
ν’ ανθίσουν τα περιγιάλια,
να λουλουδίσουνε τα πέλαγα
κι οι κορφές να γεμίσουν αμάραντο.
Είμαι γυναίκα και είμαι η αγάπη.
Ν’ αγαπώ, να υπομένω, να ελπίζω,
να πλάθω ζωές,ν’ αναθρέφω ψυχές,
χάρισμα πες το, πες το και χρέος.
Εγώ είμαι το σύμπαν, εγώ κι ο τροχός της Γης.
Είμαι η μηχανή που μηχανεύεται το θαύμα.
Βάζω μπροστά το θέλω κι έρχεται το μπορώ.
Μπορώ να πλέξω τα όνειρά μου σε κρίκους
και να κρατηθώ ως την τέντα τ’ ουρανού.
Μπορώ να βλέπω τα οράματά μου
και πέρα από των οριζόντων τις τεθλασμένες γραμμές
κι απάνω στους λευκούς γαλαξίες
να τα βαφτίζω Κρίτωνες.
Μπορώ να κάνω τις ευελπίδες μου να κρέμονται
ανάμεσα από τα δάκτυλα των χεριών μου
και να τις αδράχνω σφιχτά στις χούφτες
σαν ένα μικρόκοσμο στα μέτρα μου.
Και της αυγής το γαλάζιο άστρο,
στις κόρες των ματιών μου θα το φέρω,
ν’ ανατέλνει ως την υστερνή του δύση.
Με μια πνοή, με μια ανάσα μου μόνο,
θα ρίξω τ’ αστέρια,
που πάνω ψηλά αιώνια κείτονται…
Τον ύπνο του δικαίου τους θα κόψω στα δυο,
να πέσουν στην ποδιά μου τ’ αστερόφωτα,
να λαμπυρίσει το ρημοχώρι μου,
ν’ ανθίσει ξανά το περβόλι μου.
Είμαι γυναίκα, που το θαύμα γεννά!..
Φωτογραφία: Laura Makabresku
