Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Iain Reid – Οι ανθρώπινες σχέσεις

Νομίζω ότι αυτό που θέλω είναι να με μάθει κάποιος. Να με γνωρίσει πραγματικά. Να με μάθει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, ίσως και από μένα. Αυτός δεν είναι ο λόγος που δεσμευόμαστε με κάποιον; Όχι για το σεξ. Αν το κάναμε για το σεξ, δεν θα παντρευόμασταν έναν άνθρωπο. Θα βρίσκαμε διαρκώς καινούργιους συντρόφους.

Δεσμευόμαστε για πολλούς λόγους, το ξέρω, αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο νομίζω ότι οι μακροχρόνιες σχέσεις υπάρχουν για να γνωρίσουμε τον άλλον. Θέλω να με γνωρίσει κάποιος, να με γνωρίσει πραγματικά, σχεδόν σαν να μπορούσε να μπει στο μυαλό μου.

Πώς θα ήταν κάτι τέτοιο; Να έχεις πρόσβαση, να ξέρεις τι συμβαίνει στο μυαλό κάποιου άλλου. Να βασίζεσαι σε κάποιον άλλο, κι εκείνος να βασίζεται σε σένα. Δεν αναφέρομαι σε μια βιολογική σχέση, όπως μεταξύ γονέων και παιδιών. Η σχέση που εννοώ θα ήταν θέμα επιλογής. Μία σχέση πιο ψύχραιμη, πιο δύσκολη να επιτευχθεί σε σύγκριση με μία σχέση βασισμένη στη βιολογία και τα κοινά γονίδια.

Νομίζω ότι αυτό είναι. Μάλλον έτσι καταλαβαίνουμε πότε μια σχέση είναι αληθινή. Όταν κάποιος μέχρι πρότινος άγνωστος μας μαθαίνει μ’ έναν τρόπο που ως τότε τον θεωρούσαμε ανέφικτο.

*********************************

Παρά το ύψος του, ο Τζέικ χάνεται επίσης στο πλήθος. Όμως, όταν είμαστε μαζί, προσέχω ότι ο κόσμος μάς κοιτάζει. Όχι εκείνον ή εμένα· εμάς. Ατομικά, χάνομαι στο πλήθος. Το ίδιο κι εκείνος. Σαν ζευγάρι, ξεχωρίζουμε. Μέσα σε έξι μέρες από τη γνωριμία μας στην παμπ βρεθήκαμε για φαγητό τρεις φορές, κάναμε δύο βόλτες, πήγαμε για καφέ και είδαμε μια ταινία. Μιλούσαμε διαρκώς. Είχαμε έρθει κοντά σωματικά. Ο Τζέικ μού είπε δύο φορές αφότου με είδε γυμνή ότι του θύμιζα – υπογραμμίζοντας ότι το εννοούσε θετικά– την Ούμα Θέρμαν στα νιάτα της, μια «συμπιεσμένη» Ούμα Θέρμαν. Με αποκάλεσε «συμπιεσμένη». Αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε. Εκείνος την είπε.

Ποτέ δε με χαρακτήρισε σέξι. Κανένα πρόβλημα. Με έχει αποκαλέσει χαριτωμένη, ή ακόμα και «όμορφη», όπως το συνηθίζουν οι άντρες. Μία φορά με αποκάλεσε θεραπευτική. Πρώτη φορά που μου το έλεγε κάποιος. Μου το είπε αμέσως μετά την πρώτη μας ερωτική επαφή. Το περίμενα ότι θα συνέβαινε –η ερωτική επαφή– αλλά δεν ήταν προγραμματισμένη. Μόλις είχαμε αρχίσει να φιλιόμαστε στον καναπέ μου, μετά το δείπνο. Είχα φτιάξει σούπα. Για επιδόρπιο μοιραζόμασταν ένα μπουκάλι τζιν. Το δίναμε ο ένας στον άλλον, πίνοντας γουλιές από το μπουκάλι, σαν σχολειαρόπαιδα που μεθάνε πριν από τον χορό. Αυτή η φορά έμοιαζε πολύ πιο πιεστική από τις προηγούμενες που είχαμε φιληθεί. Όταν το μπουκάλι είχε μισοαδειάσει, μεταφερθήκαμε στο κρεβάτι. Εκείνος έβγαλε το μπλουζάκι μου κι εγώ του ξεκούμπωσα το φερμουάρ. Με άφηνε να κάνω ό,τι ήθελα. Έλεγε διαρκώς «φίλα με, φίλα με». Ακόμα κι όταν σταματούσα μόλις για τρία δευτερόλεπτα. «Φίλα με», ξανά και ξανά. Κατά τ’ άλλα ήταν ήσυχος. Τα φώτα ήταν σβηστά και μόλις που άκουγα την ανάσα του. Δεν τον έβλεπα πολύ καλά. «Ας χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας» είπε. «Μόνο τα χέρια». Νόμιζα ότι ετοιμαζόμασταν να κάνουμε σεξ. Δεν ήξερα τι να πω. Το δέχτηκα. Δεν είχα ξανακάνει κάτι τέτοιο. Όταν τελειώσαμε, κατέρρευσε πάνω μου. Μείναμε έτσι για λίγο, με τα μάτια κλειστά, ανασαίνοντας. Κατόπιν γύρισε απ’ την άλλη και αναστέναξε.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος
Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης
Φωτογραφία: Resa Rot

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.