Γράφω γι’ αυτούς
που περπατούν μόνο μεσάνυχτα
για να μην φαίνονται οι πληγές στα πόδια,
γράφω γι’ αυτούς
που κάνουν τους άλλους επιβάτες ν’ απορούν
γιατί κλαίνε δίχως λόγο στο αστικό λεωφορείο,
γράφω γι’ αυτούς
που απ’ το χάιδεμα ενός άλλου χεριού στην πλάτη τους
διάλεξαν το τρίψιμο του σκοινιού στον σβέρκο,
γράφω γι’ αυτούς
που τους είπανε τρελούς
επειδή έσπασαν το κεφάλι τους στα σύννεφα
επειδή έχωσαν στον άνεμο τα δόντια τους
επειδή ουρλιάζουν κλεισμένοι στο ασανσέρ του έκτου ορόφου
μιας γυψωμένης πολυκατοικίας του ’60.
Γράφω γι’ αυτούς
που πόθησαν την ομορφιά,
μα μείναν με την όρεξη.
Φωτογραφία: Harry Williams Jr.
