Ἑλένη Σ. Λάμαρη, 1878-1912
Ποιήτρια καὶ μουσικός.
Ἐπέθανε μὲ τοὺς φριχτώτερους πόνους στὸ σῶμα
καὶ μὲ τὴ μεγαλύτερη γαλήνη στὴν ψυχή.
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Πόση ἡσυχία δωπέρα βασιλεύει!
Οἱ τάφοι λὲς κι αὐτοὶ χαμογελοῦνε,
ἐνῷ μὲ κεφαλαῖα σιγὰ μιλοῦνε
οἱ νεκροὶ γράμματα, βαθιὰ στὰ ἐρέβη.
Ἀπὸ κεῖ, στὴν καρδιά μας ποὺ εἰρηνεύει,
μὲ ἁπλὰ θέλουνε λόγια ν᾿ ἀνεβοῦνε.
Μὰ τὸ παράπονο, ἢ ὅ,τι κι ἂν ποῦνε
— τόσο ἔφυγαν μακριὰ — δὲ χρησιμεύει.
Εἶναι ὅλος, νά, διασταυρωμένα δυὸ
ξύλα ὁ Μαρτζώκης. Νὰ ὁ Βασιλειάδης,
ἕνα μεγάλο πέτρινο βιβλίο.
Καὶ μία πλάκα στὴ χλόη μισοκρυμμένη
— ἔτσι τώρα τὴ συμβολίζει ὁ Ἅδης —
νὰ ἡ Λάμαρη, ποιήτρια ξεχασμένη.
Φωτογραφία: James Graves
