Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Κατερίνα Γώγου – Έτσι είναι όπως τα λες

Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.

Άμα ψάξεις βαθιά

βρίσκεις σπίτια δίπατα

πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία

λίγη ώρα μακρυά απ’ τη θάλασσα

και κοψοχρονιάς.

Και στο βουνό είν’ όμορφα

με δέντρα και ποτάμια

με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.

 

Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει

ν’ αλλάξουμε τον κόσμο

κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.

Τόχαμε πει αυτό.

Ψάχναμε να βρούμε όπλα

ξέραμε

πως όλοι πεθαίνουνε

αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε

γιατί διαλέγουμε οι ίδιοι τον τρόπο.

 

Και μείς αποφασίσαμε

το θάνατο στο θάνατο

γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή.

Ξέρω πως υπάρχουνε ατέλειωτες ακρογιαλιές

και δέντρα μες στη θάλασσα

κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα.

Άλλα έπρεπε πρώτα να τελειώνουμε με τα

γουρούνια.

 

Ήρθες εδώ και κάπνιζες

κοιτώντας τα σανίδια.

Ήσουν αόριστος και μακρινός

κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια

ούτε κουβέντα για όλα αυτά

ούτε και γω σου μίλησα

σούπα μονάχα «μη χάνεσαι»

και συ μου είπες «ναι μωρέ»

κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.

 

Έδωσα μια και γω

έτσι όπως έχω δει να κάνετε οι άντρες

και τρύπησα με το δάχτυλο

πέρα για πέρα το πακέτο.

Δεν ήτανε κι η μάρκα μου «μωρέ».

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.