Το κείμενο μας σήμερα έχει ως θέμα ένα άσχημο αθλητικό γεγονός όπου έγινε η αφορμή να παρθούν διάφορες αποφάσεις που αφορούσε τον τρόπο διεξαγωγής του αθλήματος της πυγμαχίας.
Τον Ιούνιο του 1947 ο πυγμάχος Jimmy Doyle (1924 – 1947), βρισκόμενος σε καλή αγωνιστική κατάσταση, προκάλεσε τον Sugar Ray Robinson, που την τότε εποχή ήταν στο peak της καριέρας του, για τον παγκόσμιο τίτλο του Welterweight. Ο αγώνας είχε ορισθεί για τις 25 Ιουνίου και όπως αναμενόταν επρόκειτο να προσελκύσει πλήθος κόσμου.
Την προηγούμενη νύχτα του αγώνα, ο Sugar Ray Robinson είδε όνειρο πως θα σκότωνε στο ρινγκ τον Jimmy Doyle έτσι αποφάσισε να μην αγωνιστεί. Η απόφαση του δεν βρήκε σύμφωνο τον προπονητή του και τους σπόνσορες, έτσι τον πίεζαν να ανακαλέσει την απόφαση του και να αγωνιστεί. Ο Sugar Ray Robinson, πριν πάρει την τελική απόφαση του, θέλησε να συμβουλευτεί και τον ιερέα του που τον καθησύχασε πως ήταν απλά ένα κακό όνειρο. Εν τέλει ο Sugar Ray Robinson αποφάσισε να αγωνιστεί.
Στον αγώνα που έγινε μεταξύ τους, ο Sugar Ray Robinson είχε το πάνω χέρι σε όλους τους γύρους μέχρι που ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα στον 8ον γύρο, βλέποντας τον Jimmy Doyle να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του.
Ο Jimmy Doyle μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο St. Vincent’s Charity, για προληπτικούς λόγους, όπου δυστυχώς ξεψύχησε κάποιες ώρες αργότερα λόγω σοβαρών τραυμάτων στο κεφάλι. Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ο Jimmy Doyle είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό σε προηγούμενο αγώνα με τον Artie Levine και δεν έπρεπε να αγωνιστεί ξανά ή σε τόσο κοντινό διάστημα.
Ο θάνατος του Jimmy Doyle άλλαξε άρδην τον τρόπο διεξαγωγής των αγώνων αφού με τροποποιήσεις που έγιναν τα επόμενα χρόνια στις νομοθεσίες του αθλήματος, ο κάθε πυγμάχος θα έπρεπε να πάρει το “πράσινο φως” από γιατρό προκειμένου να αποδείξει πως είναι σε θέση να αγωνιστεί.
Κλείνοντας την λυπητερή ιστορία να αναφέρω πως όταν ο Sugar Ray Robinson έμαθε πως ο Jimmy Doyle πίεζε τον εαυτό του να αγωνιστεί, προκειμένου να μαζέψει λεφτά για να πάρει σπίτι στην μητέρα του, έδωσε τα χρήματα που κέρδισε από 4 επόμενους του αγώνες στην μητέρα του ώστε να πάρει το σπίτι που ήθελε να της αγοράσει ο γιος της.
Και οι δυο ηταν κυριοι. Δεν ξεχασε ο ενας την οικογενεια του. Ο αλλος σεβαστηκε την οικογενεια του αλλου.
Πολύ σωστα τα είπες cortlinux! και οι 2 ήταν κύριοι μέχρι τέλους..
δεν γνώριζα τούτη την ιστορία
τελικά είχε δίκαιο ο ιερέας ήταν ένα κακό όνειρο
δε προκάλεσε αυτός το θάνατο του