Σπίτι μου ήταν πάντα ο δρόμος.
Αυτός με μεγάλωσε.
Ότι έμαθα, τα οφείλω σε αυτόν.
Δεν λυπάμαι αλλά και ούτε ζηλεύω για την κατάσταση που βρίσκομαι. Εξάλλου τι να ζηλέψω, την απληστία των ανθρώπων ή τον εγωισμό τους; Μια χαρά είμαι εδώ. Είμαι κοντά σε ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Άνθρωποι που με καταλαβαίνουν πραγματικά. Όχι σαν τις φιλίες τις δικές σας που στην πρώτη δυσκολία ξεχνούν το όνομα σας.
Ο δρόμος είναι σαν ένα πανεπιστήμιο που έχει να κάνει με τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Αυτές εξετάζουμε και παρατηρούμε καθημερινά. Και πίστεψε με τα συμπεράσματα μας δεν θα σας αρέσουν…
mlsr15
May 6, 2018 at 9:44 am
Υπέροχο!
Chris.Pinturicchio
May 6, 2018 at 10:30 am
Να ‘σαι καλά. Χαίρομαι που σου άρεσε.
F.
May 6, 2018 at 11:09 am
Αυτά τα συμπεράσματα είναι που τον οδήγησαν στο δρόμο εξ’ αρχής… Κανενός η θέση δεν είναι στο περιθώριο. Πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί μας… 🙁
Chris.Pinturicchio
May 6, 2018 at 3:03 pm
Πολύ καλή απάντηση!
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου
akamas
May 6, 2018 at 4:42 pm
Τα συμπεράσματα θα πρέπει να λέγονται ακόμη και όταν δεν αρέσουν. Μόνουόυρ φέρνουν αποτελέσματα.
Chris.Pinturicchio
May 7, 2018 at 8:25 am
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο akamas.
Αναφορικά με τα συμπεράσματα εναπόκεινται στον καθένα μας. Εξάλλου το κείμενο είναι φανταστικό έτσι ο καθένας μπορεί να σκεφτεί αυτά που νιώθει. Είναι τροφή για συλλογισμούς της κοινωνίας μας.
maniaspirit
May 6, 2018 at 5:45 pm
“Θα σε παρακαλούσα να μην κρίνεις τις δικές μου φίλιες”.
“θέλεις να μου δείξεις έναν άνθρωπο που αγαπάς και σε αγαπά; Να πάμε να τον βρούμε μαζί, δεν έχει και αυτός παπούτσια; Ίσως μπορούσαμε να βρούμε παπούτσια να φορέσετε. ”
Υποθετικές προτάσεις ενός περαστικού. 🙂
Chris.Pinturicchio
May 7, 2018 at 8:26 am
Ναι κάπως έτσι είναι maniaspirit. Οι σκέψεις του δρόμου είναι φανταστικές. Ο καθένας μας κάνει τους δικούς του συλλογισμούς.
kalantzianastasia
May 6, 2018 at 7:08 pm
Reblogged this on anastasiakalantzi50.
efge63
May 7, 2018 at 5:30 am
Καλημέρα και καλή εβδομάδα…
Κάθε μέρα όλοι μας συναντάμε στις διαδρομές μας από το σπίτι για τις δουλειές μας … τα στέκια που ο καθένας άστεγος έχει κατοχυρώσει σαν δικά του…
Δυστυχώς ολοένα και περισσότερο βλέπουμε να πληθαίνουν οι άνθρωποι των δρόμων…
Δε θεωρώ ότι είναι κανένας από επιλογή στους δρόμους…
Ίσως από λαθεμένες κινήσεις.. ίσως από κακές συναναστροφές.. ίσως από μια επαγγελματική ατυχία.. πολλά ίσως….
Όμως κανένας δεν πιστεύω πως επιλέγει να αφήσει τη βολή ενός σπιτικού και να κατασκηνώσει στο πεζοδρόμιο… μέσα στο κρύο, στη ζέστη, στην απλυσιά….
Και όλοι εμείς περνάμε αδιάφορα από μπροστά τους, που και που αφήνουμε τον οβολό μας και νομίζουμε ότι έχουμε κάνει το χρέος μας…. και τα βάζουμε με το κράτος που τους αφήνει έτσι αβοήθητους…..
Βρές μου έναν που να έχει σκεφτεί …… όχι να το έχει κάνει… να δώσει ένα πιάτο φαγητό σε έναν από αυτούς στο σπίτι του… και θα σου πω ….. ΜΠΡΑΒΟ…. (και εγώ μέσα σε αυτούς που στο γράφω)….
Η καλωσύνη μας …. φτάνει στο να μνημονεύουμε … την κατάντια… να μας πιάνουν οι ευαισθησίες μας ειδικά τις γιορτινές μέρες περισσότερο .. αλλά μέχρι εκεί……
Chris.Pinturicchio
May 7, 2018 at 8:30 am
Πολύ σωστά αυτά που έγραψες. Γι’ αυτό γράφτηκαν εξάλλου. Για συλλογισμό, για την κοινωνία που ζούμε. Είναι διάφορες σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου και απλά τις αποτυπώνω στο blog.
Πολύ όμορφο και το τραγούδι που μας αφιέρωσες.
Αναφορικά με την επιλογή, σίγουρα κανείς δεν θέλει να κάνει εκείνη την ζωή.. Πολύ άσχημη.
trimithiotis
May 7, 2018 at 10:02 am
Reblogged this on Trimithiotis – Gerolakkos – Cyprus.
Martha Blogging
May 8, 2018 at 6:26 am
Διαβάζοντας τον τίτλο ένα τραγούδι μου ήρθε αμέσως στο μυαλό
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
και πόσο ταίριαξε τελικά με όσα γράφεις!
Chris.Pinturicchio
May 8, 2018 at 7:01 am
Ναι, η αλήθεια όταν το έγραφα πέρασε από το μυαλό μου αυτό το τραγούδι..
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο.
boufos
May 11, 2018 at 8:56 am
Διαφέρουν οι δρόμοι.. Όπως άλλωστε και οι άνθρωποι.
Όμως, η πραγματικότητα δεν είναι μόνο οι στιγμές, είναι κυρίως το παρασκήνιο ?
Chris.Pinturicchio
May 11, 2018 at 10:15 am
Έχεις απόλυτο δίκαιο σ’ αυτό boufos!