Μου είπαν ότι θα γινόταν καλά,
ότι ήμουν η ελπίδα της.
…
Πέθανε η μαμά,
πέθαναν και οι γύρω μας.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
…
Πάντα αναριωτόμουν,
η ελπίδα είναι για όλους;
© 2024 Περιθώριο. Powered by Novoopus
Μου είπαν ότι θα γινόταν καλά,
ότι ήμουν η ελπίδα της.
…
Πέθανε η μαμά,
πέθαναν και οι γύρω μας.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
…
Πάντα αναριωτόμουν,
η ελπίδα είναι για όλους;
F.
March 18, 2018 at 4:40 pm
Τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας! Και δυστυχώς δεν βλέπω να διορθώνεται αυτό σύντομα. Οργή και θλίψη…
Chris.Pinturicchio
March 18, 2018 at 4:41 pm
Δυστυχώς αυτοί είμαστε και λίγο χειρότεροι…
Βεατρίκη Α
March 19, 2018 at 7:06 pm
Συγκλονιστικό!! ‘Όχι μόνον γιατί μιλάτε την γλώσσα της αλήθειας αλλά και για τον τρόπο που την εκφέρετε στην γραφή σας. Η εικόνα που συνοδεύει το ποιήμά σας καθηλώνει στην τραγικότητά της.. Τουλάχιστον σε μένα έτσι επέδρασε και σε συνδυασμό με το κείμενο με συγκλόνισε..Αυτός ο μεγάλος ο αβάσταχτος ανθρώπινος πόνος..
Chris.Pinturicchio
March 19, 2018 at 7:44 pm
Σε υπερ-ευχαριστώ για τα λόγια σου Βεατρίκη. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σ’ άγγιξαν τα λόγια του κειμένου μου. Να ‘σαι καλά.