Ποίημα του κύπριου λαϊκού ποιητή Δημήτρη (Μήτρο) Ηλιάκκου.
Στο τέλος του ποιήματος υπάρχει και βίντεο όπου το απαγγέλει σαν καλεσμένος μιας παραδοσιακής εκπομπής.
Δοξάζω σε Αη Μηνά
πούσιεις γυρώ γυρώ βουνά
τζιαί κάθεσαι στην μέση. ..
τζιειπάνω τζιεί στον ουρανό
έχω τζι’εγιώ μια θέση..
εν τζι’ο παράδεισος καλός
μα μέναν εν μου ππέφτει λός
όπου η ψυσιή βαρέσει. ..
Τζι’άνοιξε τα επουράνια
τζιαι τράβησε με πάνω
τζιεί που’να πάμεν ούλλοι μας
τζι’εγιώ άμα πεθάνω. .
λαλεί μου έλα δά να δεις
τζιαι να σκεφτείς να κρίνεις
στην γη είσαι προσωρινός
δαπάνω εν’που να μείνεις
Ανοίει μια καμαρόπορτα
δοξάζω σε Θεέ μου. .
Έτσι ομορκιές κάτω στην γη
εγιών’ειδα ποττέ μου
τρέχουν νερά πετούν πουλιά
Άγγελοι εν’που τα κάμαν;
παράδεισο που τον λαλούν
εν όνομα τζιαι πράμαν
Που μιαν αρσέραν έρεξα
μαύρη κατράν πισσούρι
ευτύς ε’ανατρίσιασα
έπιαμε το φαούρι..
Απαναγία μου λαλώ
ηντα τούτος ο τόπος
άμα το καλοσκέφτηκα
η κόλαση αλόπως. …
Πετάσσουμ’έξω μονομιάς
τον Άγιο ηβρίσκω
λαλώ του έπαρμε ποτζιεί
δαμέσα εν μινήσκω. ..
λαλεί μου εν πουλλόου σας
το που εν που’να πάτε
τζιαι ότι κάμνετε στην γη
που τζιείνον εξαρτάται
Παράδεισο ο δίκαιος
στην κόλαση ο κλέφτης
είπα τζι’εγιώ πουμέσα μου
όπως ηστρώσεις. …ππέφτεις
*Το ποίημα γράφτηκε έξω από το μοναστήρι του Αγίου Μηνά στην Βάβλα το 1996.
Pingback