Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Άσμα του πνιγμένου: Μια διαφορετική εκδοχή του “τέσσερα τζαι τέσσερα”.

Το άσμα του πνιγμένου, όπως αναφέρεται στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του Αθανάσιου Σακελλάριου, “Τα Κυπριακά” (1891), έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι παρουσιάζει μια άλλη εκδοχή του γνωστού δημοτικού τραγουδιού “Τέσσερα τζαι τέσσερα”.

Η ιστορία παραμένει η ίδια και στα 2 άσματα, αν εξαιρέσεις διαφορές μικρές αλλαγές που υπάρχουν, όπως στην μια ο μικρός αδερφός θέλει να πει ψέματα στην μάνα του για τον θάνατο του “Πέτες της πως αρμάστην κή επαντρεύτηκα” σε αντίθεση με το άλλο που λέει την αλήθεια στην μάνα του “Να πείτε της μανούλας μου στα μαύρα να ντυθεί”.

Από πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο, το δημοτικό τραγούδι, στην πιο πρόσφατη του μορφή, μελοποιήθηκε περίπου το 1980 από τον κύπριο συνθέτη Μιχάλη Χριστοδουλίδη.

Παρακάτω παρουσιάζω και τις 2 μορφές του τραγουδιού αλλά και 2 link όπου ο Τερλικκάς και ο Αλκίνοος τραγουδούν το γνωστό δημοτικό “Τέσσερα τζαι τέσσερα”.

  • Ειδικές ευχαριστίες στον strovoliotis για τις διορθώσεις που πρόσφερε

Άσμα του πνιγμένου

Τέσσερες και τέσσερες πολεμούν οχτώ

Κή έναν το μανιέρην πολεμούν εννεά

Πόλεμον εν ηύρασιν κή εστραφήκασι

Στράταν έν που πιάσασιν για τον πόλεμον

Και μές ‘ς το μεσοστράτιν επεινάσασιν

Εκάτσασιν να φάσιν κή εδιψάσασιν

Κή ηύρα έναν λάκκον των εφτακοσιών

Άλυσσον εκρατούσαν των εννεακοσιών

Παίζουσιν τον μανιέρην ‘ς τον μικρότερον

Καταιβάστε μ’ αέρφια και να καταιβώ

Καταιβάζουν τον τα’ αέρφια κή εκαταίβηκεν

Ταυράτε με, αέρφια κή έφτασαν νερόν,

Κόκκινον εν και μαύρον και φαρμακερόν

Ταυρούμεν σε αέρφιν μα εν βκαίννεις πεόν

Ωστέ με του μαύρου μου που ‘νε δυνατός

Διούν τον του μαύρου του κή εκόπην άλυσσος

Χέτε γειάν αέρφι ‘άμετα ‘ς το καλόν

Μεν πήτε της μάνας μου πως επνιήκα,

Πέτες της πως αρμάστην κή επαντρεύτηκα

Κή επήρα μίαν γεναίκαν και ήταν μάισσα

Μαεύκει τά λουλούδια και τον ουρανόν

Μαεύκει με κή εμένα και έν έρκουμαι πεόν.

 

Τέσσερα τζιαι τέσσερα

Τέσσερα τζιαι τέσσερα γίνουνται οκτώ

τεσσέρα παλικάρκα πάσιν στον πόλεμον.

Στο δρόμον που πααίνασιν μα επεινάσασιν

τζι’ εκάτσασιν να φάσιν τζιαι εδιψάσασιν.

Γυρεύκουν νά ’βρουν βρύσην απάνω στο βουνόν

τζ’ ήβρασιν έναν λάκκον των εκατόν ορκών.

Eρίψαν το λαχνίν τους πκοιός έν’ να κατεβεί

τζι’ έπεσε ο κλήρος παστό μιτσήν παιδίν.

Δέστε με αδέρφκια μου τζι’ εγιώ να κατεβώ,

μες στο ερημολάτσιν να φκάλω το νερόν.

Tζιαι τότες τα αδέρφκια του τον σφικτοδέσασιν,

μες στο ερημολάτσιν τον κατεβάσασιν.

Eφκάρτε με αδέρφκια μου γιατ’ ήβρα το νερόν

έν’ κότσινον τζιαι μαύρον μα τζιαι φαρματζιερόν.

Ώσπου να τον τραβήσουσιν τζιαι να τον φκάλουσιν

οι όφεις τζιαι τα φίδκια τον μισοφάασιν.

Να πείτε της μανούλας μου στα μαύρα να ντυθεί

γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί.

 

 

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Comments (0):

  1. Βεατρίκη Α

    October 5, 2017 at 12:39 pm

    Γειά σας! Υπέροχο δημοτικό άσμα! Να ρωτήσω τώρα..Τι σημαίνει η λέξη “αρμάστην”;

    Reply
    • Chris.Pinturicchio

      October 5, 2017 at 1:10 pm

      Αρμάστηκα (αρμάστην) σημαίνει έδωσαν τον λόγο μου σε μια κοπέλα να την παντρευτώ. Μπορεί να ακούσεις και την λέξη λογιάστηκα, το ίδιο σημαίνει περίπου. Ευχαριστώ για το σχόλιο

      Reply
  2. strovoliotis

    October 6, 2017 at 5:01 pm

    Αρμάστηκα νομίζω σημαίνει παντρεύτηκα και επαναλαμβανεται για έμφαση. Ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης δεν ήταν γεννημένος το 1950 🙂 Νομίζω η μελοποίηση έγινε τη δεκαετία του 1980.

    Reply
  3. Chris.Pinturicchio

    October 6, 2017 at 5:31 pm

    Όπως δείχνει, η πληροφορία που βρήκα στο διαδίκτυο ήταν λανθασμένη!! Ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία. Θα το διορθώσω. Όσο αφορά το αρμάστηκα, χωρίς να είμαι και ειδικός βέβαια, θεωρούσα πως ήταν το λόγιασμα και όχι το πάντρεμα. Ειδικά όπως το αναφέρει το άσμα. Σ’ ευχαριστώ ξανά για το σχόλιο σου.

    Reply
  4. Katerina

    February 28, 2018 at 8:55 pm

    Καλησπέρα σας! Ξέρετε για πότε αναφέρεται το συγκεκριμένο τραγούδι στην πρώτη του εκδοχή; Για ποιόν πόλεμο μιλάει;

    Reply
    • Chris.Pinturicchio

      March 1, 2018 at 8:29 am

      Κατερίνα καλημέρα. Ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Το άσμα του πνιγμένου είναι δημοτικό τραγούδι και κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με σιγουριά πότε γράφτηκε ή ποιος το έγραψε. Σχετικά για τον ποιον πόλεμο μιλάει, και πάλι δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Πολύ πιθανόν να είναι με του Τούρκους χωρίς βέβαια να είμαι και σίγουρος.

      Reply

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.