Tag: Charles Baudelaire

Κάτω από έναν γκρίζο τεράστιο ουρανό, μέσα σε μια απέραντη πεδιάδα, συνάντησα πολλούς ανθρώπους που βάδιζαν σκυμμένοι. Ο καθένας απ’ αυτούς σήκωνε στην πλάτη του μια πελώρια Χίμαιρα, βαριά όσο

Μια μαύρη καταιγίδα υπήρξε η νιότη μου, ένα βράδυ Διαρκές· καμμιά φορά τη σκίζαν ήλιοι λαμπεροί· Βροχές-βροντές τη χάλασαν, την έκαναν ρημάδι· Στον κήπο μου έχουν λίγοι μείνει πια ώριμοι

Τα παιδιά είναι οι πιο προσεκτικοί, περίεργοι, πρόθυμοι, παρατηρητικοί, ευαίσθητοι, γρήγοροι και γενικά φιλικοί αναγνώστες στη γη Αυτή η υπεροχή της ευαισθησίας, έγραφε ο E.B. White, οφείλεται στην αδηφάγο και

Ένα λιμάνι είναι μια γοητευτική διαμονή για μια ψυχή κουρασμένη από τις μάχες της ζωής. Το πλάτος του ουρανού, η κινητή αρχιτεκτονική των σύννεφων, οι χρωματισμοί της θάλασσας που αλλάζουν,

Φαίνεται ίσως περίεργο ότι η ποιητική ταυτότητα του Καρυωτάκη αντλεί ισχυρά κίνητρα από τη μακρινή παράδοση του μπωντλαιρισμού και μάλιστα σε μια εποχή που ο μοντερνισμός είχε ήδη κάνει αισθητή

Charles Baudelaire – Στὸν ἀναγνώστη Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας, κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας θρέφουμε στὴν

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος. Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα. Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς