Tag: Ποιήση
Jean Moréas – Les morts m’ écoutent – Oἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε
Μέσα στοὺς τάφους κατοικῶ, μόνο οἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε, ἐχθρὸς πάντα θανάσιμος θὰ μείνω τοῦ ἑαυτοῦ μου, οἱ ἀνίδεοι καὶ οἱ ἀχάριστοι τὴ δάφνη μου κρατοῦνε, ὀργώνω κι ἄλλοι χαίρονται
Μαρία Πολυδούρη – Ποιὸς ξέρει
Καμμιὰν ἀπὸ τὶς πίκρες μου δὲ γνώρισες τὶς πίκρες μου τὶς ἄσωστες τὶς μαῦρες. Καὶ στῶν ματιῶν μου μέσ᾿ στὸ φεγγοβόλημα τὰ δάκριά μου στεγνωμένα τὰ ᾿βρες. Ἐσὺ μονάχα τὸ
Μικρά από τον Gabriel Garcia Marquez
– Πιστεύετε στην έμπνευση; – Ναι. Νομίζω ότι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, όλα ξεκινούν με έμπνευση. Με κάτι… Το λέμε Άγιο Πνεύμα ή μούσα ή μεγάλη μνήμη ή υποσυνείδητο. Όταν
Friedrich Nietzsche – Γιὰ τη φτώχια τοῦ ὑπερπλούτου
Δέκα χρόνια πᾶνε —, δὲ μἔφτανε καμιὰ σταλαγματιά, κανένα ἀγέρι ὑγρούτσικο, καμιὰ δροσιὰ ἀπ’ Ἀγάπη —μιὰ ἄβροχη χώρα… Τόρα παρακαλῶ ἐγὼ τὴ σοφία μου νὰ μὴ γένει φιλάργυρη σ’ αὐτὴ τὴν ξερασιά·
Ποίημα του Jack Kerouac για τον Arthur Rimbaud
Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!
Οδυσσέας Ελύτης – Η μοναξιά
Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η μοναξιά μου. Δεν σιμώνει κανένας. Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες παλιές, αλλά φρέσκες ακόμη από τα
Juan Vicente Piqueras Salinas – Εγώ στην θέση σου
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνούσα, δεν θα έχανα χρόνο, θα μου έλεγα ναι. Δεν θα είχα ενδοιασμούς, θα δραπέτευα. Θα έδινα αυτό που έχεις, αυτό που
Μαρία Πολυδούρη – Δὲ καρτερῶ τὸ θάνατο
Δὲ καρτερῶ τὸ θάνατο, εἶνε βαριὰ ἡ ψυχή μου. Δέ μου ταιριάζει ἀγέρωχα νὰ σβήσω, ξαφνικά. Μ᾿ ἔδεσε ἡ μνήμη στὸ ἅρμα της καὶ μὲ τὴν ταραχή μου ξυπνοῦν ὅλα
Γεώργιος Δροσίνης – Ὅταν μοῦ λείπῃς
Ὅταν μοῦ λείπῃς, Στὴν πεθαμένη θάλασσα τῆς λύπης Καράβι ἀσάλευτο ἀπομένω Μαρμαρωμένο, Χωρὶς ἀέρα, μὲ ριγμένα τὰ πανιά. Γύρω ἁπλωμένη ἡ γαληνιὰ Τρομακτική, μεγάλη Καὶ πουθενὰ ἀκρογιάλι… Ζωῆς σημάδι δὲν
Κατερίνα Γώγου – Έτσι είναι όπως τα λες
Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες. Άμα ψάξεις βαθιά βρίσκεις σπίτια δίπατα πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία λίγη ώρα μακρυά απ’ τη θάλασσα και κοψοχρονιάς. Και στο βουνό είν’ όμορφα
Μάνος Χατζιδάκις – Ερωτικό
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω Μη φοβηθείς Και θα με βρείς είτε σαν άστρο Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα Είτε στο βλέμμα ενός
Νίκος Καββαδίας – Οι γάτες των φορτηγών
Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν, που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί, κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι, περήφανη στα πόδια τους θα
