Tag: Πεζογραφία
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τῆς κοκόνας τὸ σπίτι
Δὲν ἦτον δρόμος πλέον περαστικὸς εἰς ὅλον τὸ χωρίον. Ἀδύνατον νὰ μὴν ἐπερνοῦσε κανεὶς ἀπ᾽ ἐκεῖ ὅστις θὰ ἀνέβαινεν εἰς τὴν ἐπάνω ἐνορίαν ἢ ὅστις θὰ κατέβαινεν εἰς τὴν κάτω.
Μαλβίνα Κάραλη – Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη
Σάββατο πρωί με Καρλ Φίλιπ Εμανουέλ Μπαχ στο Β&Ο. Οι Ισραηλίτες στην έρημο. Μουσική εργασίας, λέει. Γράφω και ονειρεύομαι μια όαση. Στο Τελ Αράντ. Στο Ατβάντ με τους κέδρους. Αίθουσα
Italo Calvino – Ο κόσμος μας
Ο Κουμπλάι ρώτησε τον Μάρκο: Εσύ που γυρνάς τον κόσμο εξερευνώντας και βλέπεις τα σημάδια, θα ήξερες να μου πεις σε ποιους απ’ αυτούς τους μελλοντικούς τόπους μας σπρώχνουν οι
Patti Smith – M Train
Κάποτε είχα ένα μαύρο παλτό. Μου το είχε δώσει ένας ποιητής πριν από μερικά χρόνια, στα πεντηκοστά έβδομα γενέθλιά μου. Ήταν το δικό του παλτό- ένα χαχόλικο αφοδράριστο πανωφόρι Comme
Oscar Wilde – Νάρκισσος
Όταν πέθανε ο Νάρκισσος, η λίμνη της ηδονής του μετατράπηκε από μια κοιλότητα με γλυκά νερά σε μια κοιλότητα με αλμυρά δάκρυα, και οι Ορειάδες έφτασαν κλαίγοντας μέσα από τα
Richard Reinhardt – Οι στάχτες της Σμύρνης
Κανείς δεν έμαθε ακριβώς πως και από που ξεπήδησε η πρώτη σπίθα. Φαίνεται πως ένα σπίτι είχε πάρει φωτιά εκείνο το πρωί στο Σικίρ Σοκάκ, ένα μισοχαμένο δρομάκι στην περιοχή
Milan Kundera – Για την φιλία
Η φιλία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο για την καλή λειτουργία της μνήμης του. Το να θυμόμαστε το παρελθόν μας, το να το κουβαλάμε πάντοτε μαζί μας, είναι ίσως ο αναγκαίος
Στρατής Τσίρκας – Η λέσχη
Από τη μέρα που έπαψα τις σχέσεις με τι κομμένες κεφαλές (τις ακούω μόνο μέσα στον ξυπνό εφιάλτη μου) είμαι σαν πελαγωμένος. Ομολογώ πως δεν το περίμενα. Πασχίζω από κάπου
Octavio Paz – Ερωτισμός
O ερωτισμός, από τη φύση του, είναι επιθυμία για υπέρβαση. Ο ερωτισμός είναι πριν και πάνω απ’ όλα η διψασμένη επιθυμία για τον άλλο. Η ελευθεριότητα ως έκφραση του πόθου
Kahlil Gibran – Η αγάπη
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόλο που το σπαθί που είναι
Ηλίας Βενέζης – Το νούμερο 31328 – Το βιβλίο της σκλαβιάς
Είμαστε ένα τάγμα εργατικό. «Αμελέ ταμπουρού.» Τα τάγματα των στρατιωτικών αιχμαλώτων είναι χώρια από μας. Αυτοί περνούν καλύτερα. Εμείς είμαστε ένα καθαρό τάγμα σκλάβων. […] Η πιο σκληρή δουλειά είναι
Ἀντώνης Σαμαράκης – Ζητεῖται Ἐλπίς
Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ. Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ