Tag: Πεζογραφία
Λιλή Ζωγράφου – Στρίγκλα και καλλονή
Μια στρίγκλα, σου λέω, που τη λάτρεψα έντεκα χρόνια και με τυράννησε άλλα τόσα. Τόσο όμορφη όμως που σου κοβόταν η ανάσα. Το πρώτο πλάσμα που μ’ έκανε κυριολεκτικά ό,τι
Rainer Maria Rilke – Για τον έρωτα
Ο έρωτας είναι η υψηλότερη αφορμή για έναν άνθρωπο να αποκτήσει οντότητα, να γίνει ο κόσμος. Και να ερωτευόμαστε είναι καλό: διότι ο έρωτας είναι δύσκολος. Ο έρωτας ανάμεσα σε
Κώστας Καρυωτάκης – Ὁ κῆπος τῆς ἀχαριστίας
Θὰ καλλιεργήσω τὸ ὡραιότερο ἄνθος. Στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ φυτέψω τὴν Ἀχαριστία. Εὐνοϊκοὶ εἶναι οἱ καιροί, κατάλληλος ὁ τόπος. Ὁ ἄνεμος τσακίζει τὰ δέντρα. Στὴ νοσηρὴ ἀτμόσφαιρα ὀρθώνονται φίδια.
Φώτης Κόντογλου – Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγνότητα
Τοῦτος ὁ κόσμος εἶναι ἀνάποδος. Ὅπως καὶ νὰ κάνεις, δὲν τὸν εὐχαριστᾶς. Οὔτε στὸν ἥλιο τὸν βρίσκεις, οὔτε στὸν ἴσκιο. Ὁ κάθε ἕνας λέγει τὸ κοντό του καὶ τὸ μακρύ
Henry David Thoreau – Γιατί πήγα να ζήσω σε μια καλύβα στο δάσος
Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε,
Oscar Wilde – Η ψυχή του ανθρώπου
Μια κοινωνία αποκτηνώνεται πολύ περισσότερο από τη συνήθη πρακτική της ποινής παρά από το περιστασιακό φαινόμενο του εγκλήματος. Το να συστήνουμε στους φτωχούς λιτότητα είναι τόσο χονδροειδώς γελοίο όσο και
Charles Bukowski – Δεν ξέρω τι θέλω
Τον έβλεπα εγώ το δρόμο μπροστά μου. Ήμουνα φτωχός και θα έμενα φτωχός. Αλλά δεν τα ήθελα και πολύ τα χρήματα. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ή μάλλον ναι, ήξερα. Ήθελα
Simone de Beauvoir – Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι
Στα κορίτσια καλλιεργείται η ψυχολογία της αναμονής της ευτυχίας και του πλούτου από κάποιον «Γοητευτικό Πρίγκιπα» και όχι η ψυχολογία της προσπάθειας να δώσει μάχη για τη δύσκολη και κάπως
Zsigmond Moricz – Εφτά δεκάρες
Οι Θεοί έκαναν πολύ καλά σαν όρισαν πως και οι φτωχοί μπορούν να γελάνε δυνατά. Μέσα στα χαλάσματα δεν ακούς μόνο κλάματα μα και γέλια καρδιακά. Και είναι πάρα πολύ αληθινό
Jack Kerouac – Οι λογοτέχνες γίνονται ή γεννιούνται;
Οι λογοτέχνες γίνονται, γιατί καθένας που δεν είναι αγράμματος μπορεί να γράψει: όμως οι ιδιοφυίες της τέχνης του λόγου όπως ο Μέλβιλ, ο Ουίτμαν ή ο Θορό γεννιούνται. Ας εξετάσουμε
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τῆς κοκόνας τὸ σπίτι
Δὲν ἦτον δρόμος πλέον περαστικὸς εἰς ὅλον τὸ χωρίον. Ἀδύνατον νὰ μὴν ἐπερνοῦσε κανεὶς ἀπ᾽ ἐκεῖ ὅστις θὰ ἀνέβαινεν εἰς τὴν ἐπάνω ἐνορίαν ἢ ὅστις θὰ κατέβαινεν εἰς τὴν κάτω.