Émile Zola – Ένα κλουβί άγριων θηρίων
Κάποιο πρωί , ένα Λιοντάρι και μία Ύαινα του Ζωολογικού Κήπου κατόρθωσαν ν’ ανοίξουν την πόρτα του κλουβιού, που δεν ήταν καλά σφαλισμένη. Το πρωινό εκείνο ήταν λευκό κι ένας
Georges Sari – Για την ζωή
Η Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και αλογάριαστα. Μικρή κατάλαβε πως για να τα καταφέρει, έπρεπε πρώτα ν’ αγαπήσει αυτή τους ανθρώπους. Αγαπούσε όπως
Μιχάλης Γκανάς – Στα καμένα
Έλα να πάμε στα καμένα, στον Υμηττό και στην Αυλώνα, πουλιά και πεύκα συλλογίσου ενός καμένου παραδείσου, δέντρα που ήτανε φαντάσου και στη σκιά τους ξεκουράσου. Έλα και πάρε
Heinz Hajek-Halke – Πειραματικός φωτογράφος – Μικρό Βιογραφικό – Φωτογραφικό άλμπουμ
Ο Heinz Hajek-Halke ήταν Γερμανός φωτογράφος που γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1898. Σπούδασε γραφικές τέχνες στο Βερολίνο (1915) γεγονός που τον βοήθησε να δουλέψει ως επεξεργαστής φωτογραφιών εστιάζοντας πάντοτε στις
Νίκος Καββαδίας – Οι γάτες των φορτηγών
Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν, που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί, κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι, περήφανη στα πόδια τους θα
Νίκος Εγγονόπουλος – O Καραγκιόζης
Πολλοί είναι οι τόποι απ’ όπου εικάζεται ότι προήλθε το θέατρο σκιών. Η Κίνα, η Ιάβα, όπου φαίνεται πως αυτό το θέατρο εξακολουθεί να ακμάζει, ύστερα η Περσία, τέλος η
Κ. Π. Καβάφης – Bertolt Brecht – Δύο στιγμές
Ότι ο Bertolt Brecht (1898-1956) εκτιμούσε, διάβαζε και μιμήθηκε τον Καβάφη είναι γνωστό. Σε αυτό το σύντομο σημείωμα θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο στιγμές του διακειμενικού τους διαλόγου, σε
Arthur Rimbaud – Αυγή
Αγκάλιασα την αυγή του καλοκαιριού. Τίποτε δεν σάλευε ακόμα στη μετώπη των ανακτόρων. Το νερό ήταν νεκρό. Οι κάμποι των ίσκιων δεν άφηναν το δρόμο του δάσους. Περπάτησα, ξυπνώντας τις
Αλέξανδρος Δελμούζος – Το ανθρωπιστικό ιδανικό
Όπως το κάθε άτομο χρειάζεται ένα σκοπό στη ζωή του για να πάρει νόημα η ζωή αυτή, για να συντονίζει όλες του τις προσπάθειες προς μια ενιαία κατεύθυνση και να
Pier Paolo Pasolini – Χωρίς εσένα
Χωρίς εσένα επέστρεφα, σαν μεθυσμένος, δεν μπορώ πλέον να είμαι μόνος το βράδυ όταν τα κουρασμένα σύννεφα εξαφανίζονται στο αβέβαιο σκοτάδι. Χίλιες φορές ήμουν τόσο μόνος σε όλη μου τη
Ludwig van Beethoven – Η επιστολή προς τους αδελφούς του – Heiligenstadt Testament
Για τους αδελφούς μου Καρλ και Γιόχαν Μπετόβεν Ω εσείς άνθρωποι, που με θεωρείτε εχθρικό, ισχυρογνώμονα ή μισάνθρωπο, πόσο πολύ με αδικείτε. Δεν γνωρίζετε τον κρυφό λόγο που με κάνει
Βύρων Λεοντάρης – Βίος
Ένας ο βίος κι αγύριστος κι όλα του αμετάκλητα ό,τι είπαμε και πράξαμε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται μα η μνήμη βολοδέρνει όλο στο κακό. Γιατί ποιος λογαριάζει το καλό ποιος
