Κωστής Μοσκώφ – Στα όρια του έρωτα και της ιστορίας
Δεν ξέρω αν είναι μελαγχολικοί οι έρωτες. Χαρμόλυποι θα ‘λεγα. Και το ένα και το άλλο. Δηλαδή άγρια χαρά και άγρια λύπη. Χαρά γιατί καίγεται ο εαυτός σου, κινητοποιείται ο
Μαρία Πολυδούρη – Θα ρθῆς ἀργά
Ὡς πότε πιὰ θὰ καρτερῶ νὰ ξαναρθῆς καὶ πάλι σὰν ἀπὸ χρόνους μακρινοὺς καὶ ξένες χῶρες πέρα; Λιγόστεψε ἡ ζωούλα μου καὶ μέρα μὲ τὴ μέρα, ἀνήμπορη καὶ τρυφερή, σβήνεται
Αναμένοντας στην πόρτα για την δίκη
– Αντιλαμβάνεσαι που βρίσκεσαι; – Ναι. – Πιστεύεις ότι ξέρω τα πάντα για ‘σένα; – Δεν ξέρω. Ίσως. Nα είμαι ειλικρινείς, δεν πιστεύω σε τέτοια. – Ήσουν θρήσκος; – Κάποτε
Μαρία Στούπα – Η Αγαπημένη σου
Το επιστολικό διήγημα της Άννας Εμμανουήλ γράφτηκε ως απάντηση στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, Αγαπημένη μου που γράφτηκε για την Μαρία Στούπα. Αγαπημένε μου Ναι, θα σου δώσω τα χέρια
Η γέννηση του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Μικρό ιστορικό – Φωτογραφικό άλμπουμ
Στα πρώτα πενήντα χρόνια της ελεύθερης ζωής της, μετά το 1912, η Θεσσαλονίκη λίγα πράγματα αφέθηκε να κάνει μόνη της και αυτά, κυρίως, στον πολιτισμικό τομέα. Έβγαλε τις εφημερίδες της
Samuel Beckett – Πρώτος έρωτας
Προσωπικά, δεν έχω τίποτα εναντίον των νεκροταφείων, εκεί κάνω περιπάτους πολύ ευχάριστα, πιο ευχάριστα από αλλού, πιστεύω, όταν είμαι υποχρεωμένος να βγω. Η μυρωδιά των πτωμάτων που ξεχωρίζω καθαρά κάτω
Γιώργος Γεραλής – Αισθηματικά ελεγεία
ΙV Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ ξέρει μόνο τὸ χέρι σου ὅταν παίρνει ἕνα βιβλίο– κι’ οὔτε θὰ νιώθης πὼς σιγὰ σιμώνω, νὰ τὸ φυλλομετρήσουμε κι’ δύο. Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ
O Καββαδίας και ο θάνατος – Μικρό ιστορικό
Σε συνέντευξη στον Νίκο Πηγαδά, το 1974, που δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά στην επιθεώρηση ναυτιλιακής μελέτης και ενημέρωσης Αργώ o Νίκος Καββαδίας είχε πει: Δεν θα φύγω ποτέ από τη
Paul Celan – Ενοχή και αθωότητα
Έβαλε αρετές και ελαττώματα, ενοχή και αθωότητα, καλές και κακές ιδιότητες στη ζυγαριά γιατί ήθελε πριν δικάσει τον εαυτό του να’ ναι βέβαιος. Όμως τα τάσια της ζυγαριάς, με τέτοια
Pascal Bruckner – Για τον έρωτα
Βραχύβιοι ή διαρκείας, οι έρωτές μας δεν μας διδάσκουν τίποτα: καμιά αισθηματική αγωγή δεν συνοδεύει τη συγκεχυμένη τους διαδοχή. Το μόνο που θέλουμε είναι να ξαναζήσουμε – ακόμα μια φορά
Γιώργος Κιτρόπουλος – Μανιφέστο υπέρ του κ. Κ. Π. Καβάφη
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ κ. Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ ΒΟΗΘΕΙΑΝ, ΚΥΡΙΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ “Σὰν ποὺ ταιριάζει σε ποὺ ἀξιώθηκες μιὰ κάποια φήμη. Καβάφη, φύγε τὸν κατήφορο” Τὰ πράγματα στὴν Ἀποικία δὲν πᾶνε καλά.
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Λυπήσου…
Λυπήσου ἐκείνους ποὺ πονοῦν, βουβὰ κι ἀνώφελα, γιὰ κάτι, καὶ παίρνουν, γιὰ νὰ λησμονοῦν, τῆς ζωῆς κάποιο ἄθλιο μονοπάτι… Λυπήσου αὐτοὺς ποὺ ἔχουν χαθεῖ, μὲς στὴν θλιμμένη ὕπαρξή μας, κι
