Περιθώριο

Σε συνέντευξη στον Νίκο Πηγαδά, το 1974, που δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά στην επιθεώρηση ναυτιλιακής μελέτης και ενημέρωσης Αργώ o Νίκος Καββαδίας είχε πει: Δεν θα φύγω ποτέ από τη

Έβαλε αρετές και ελαττώματα, ενοχή και αθωότητα, καλές και κακές ιδιότητες στη ζυγαριά γιατί ήθελε πριν δικάσει τον εαυτό του να’ ναι βέβαιος. Όμως τα τάσια της ζυγαριάς, με τέτοια

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ κ. Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ ΒΟΗΘΕΙΑΝ, ΚΥΡΙΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ “Σὰν ποὺ ταιριάζει σε ποὺ ἀξιώθηκες μιὰ κάποια φήμη. Καβάφη, φύγε τὸν κατήφορο” Τὰ πράγματα στὴν Ἀποικία δὲν πᾶνε καλά.

Λυπήσου ἐκείνους ποὺ πονοῦν, βουβὰ κι ἀνώφελα, γιὰ κάτι, καὶ παίρνουν, γιὰ νὰ λησμονοῦν, τῆς ζωῆς κάποιο ἄθλιο μονοπάτι… Λυπήσου αὐτοὺς ποὺ ἔχουν χαθεῖ, μὲς στὴν θλιμμένη ὕπαρξή μας, κι

 «Νοσταλγία», η λέξη ηχεί απολύτως ελληνική, από το νόστος, «επιστροφή», και το ἄλγος, «πόνος», «οδύνη». Η νοσταλγία είναι ο «πόνος της επιστροφής», η οδύνη που μας κατακλύζει όταν είμαστε μακριά

Έχω την εντύπωση, και δεν πιστεύω να κάνω λάθος, ότι η μουσική του «Αξιόν Εστί» θα γνωρίσει τις ίδιες αντιδράσεις που γνώρισε το ποιητικό έργο, και θα περάσει, λίγο ώς

Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο

Το Chimes of Freedom είναι τραγούδι του Bob Dylan που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Another Side of Bob Dylan. Συζητήθηκε όσο λίγα, από πολλούς ερευνητές. Το τραγούδι είναι μια λυρική έκφραση

Κύριε, σὰν ἦρθεν ἡ βραδιά, σοῦ λέω τὴν προσευχή μου. Ἄλλη ψυχὴ δὲν ἔβλαψα στὸν κόσμο ἀπ᾿ τὴ δική μου. Ἐκεῖνοι ποὺ μὲ πλήγωσαν ἦταν ἀγαπημένοι. Τὴν πίκρα μου τὴ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου.