Category: Ποίηση
Martha Rivera Garrido – Δεν επιστρέφεις
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που σκέφτεται,
Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ – Εξομολόγηση στον καθρέφτη
Καθρέφτη μου, σ’ εσένα μιλάω, εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα. Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν. Χάθηκαν απ’ τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με κοιτάς, σε
Γιάννης Ρίτσος – Σχήματα απουσίας ΙΙ
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να
Γιάννης Καλαμίτσης – Άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος σαν το ξεχασμένο στάχυ άνθρωποι μονάχοι Υπάρχουν άνθρωποι που
Nikki Giovanni – Ουρλιαχτό (Για την Nina Simone)
Ούρλιαξε, Μωρό μου Κατέβασε το φεγγάρι Και στύψε το Ίσαμε ο πόνος Να εξαφανιστεί Το αύριο επέρχεται Πήγαινέ τους στην εκκλησία τις νύχτες της Παρασκευής… κάνε τους τις
Charles Bukowski – Μήνυμα
Καθόμουν σε ετούτο το δωμάτιο για ώρες δακτυλογραφώντας, και πίνοντας κόκκινο κρασί. Πίστευα πως ήμουν μόνος εκεί. Η πόρτα είναι κλειστή και το παράθυρο. Τώρα μια μεγάλη παχιά μύγα άσχημη
Μικρά από τον Gabriel Garcia Marquez
– Πιστεύετε στην έμπνευση; – Ναι. Νομίζω ότι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, όλα ξεκινούν με έμπνευση. Με κάτι… Το λέμε Άγιο Πνεύμα ή μούσα ή μεγάλη μνήμη ή υποσυνείδητο. Όταν
Friedrich Nietzsche – Γιὰ τη φτώχια τοῦ ὑπερπλούτου
Δέκα χρόνια πᾶνε —, δὲ μἔφτανε καμιὰ σταλαγματιά, κανένα ἀγέρι ὑγρούτσικο, καμιὰ δροσιὰ ἀπ’ Ἀγάπη —μιὰ ἄβροχη χώρα… Τόρα παρακαλῶ ἐγὼ τὴ σοφία μου νὰ μὴ γένει φιλάργυρη σ’ αὐτὴ τὴν ξερασιά·
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Το απλό παιδί που εγώ αγαπώ…
Τ’ απλό παιδί, που εγώ αγαπώ, δεν έζησε στα πλούτη, δεν έχει τρόπους να φερθεί και μήτε να ντυθεί, – μα ’ναι το πιο καλό παιδί, που μες στην πλάση
Χρήστος Αρμάντο Γκέζος – Οι τρελοί της ομορφιάς
Γράφω γι’ αυτούς που περπατούν μόνο μεσάνυχτα για να μην φαίνονται οι πληγές στα πόδια, γράφω γι’ αυτούς που κάνουν τους άλλους επιβάτες ν’ απορούν γιατί κλαίνε δίχως λόγο στο
Ποίημα του Jack Kerouac για τον Arthur Rimbaud
Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!
Ο Καζαντζάκης μιλά για τον Καβάφη
Η πιο εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης. Στο μεσόφωτο του αρχοντικού σπιτιού του, προσπαθούσα να διακρίνω τη μορφή του. Ανάμεσά μας είναι ένα μικρό