Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Category: Περί ανέμων γράφω

Ζώα

Είμαι ευγνώμων στον Θεό που έπλασε τα ζώα. Είμαι ευγνώμων που τα ‘χω κοντά μου. Πλάσματα άκακα, που δίνουν μόνο αγάπη, που δίνουν όσα δεν μπορούμε εμείς να δώσουμε μεταξύ

Ζήλεια

Δεν στο κρύβω, ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους. Αυτούς που δεν έχουν τίποτα, αυτούς που δουλεύουν ολημερίς, για ένα κομμάτι ψωμί, για μια καλύτερη ζωή, για ένα χαμόγελο από τα παιδιά

Χρόνια πολλά για τα γενέθλια μας

Το ιστολόγιο (+σελίδα στο Facebook) μας κλείνει 3 χρόνια ζωής σήμερα και νιώθω πολύ χαρούμενος που μεγαλώνουμε. Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά που διαβάζεται τα κείμενα μου, ασχέτως αν κάποιες

Οι προβληματισμοί μου για τα Χριστούγεννα

Το αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο τραγούδι ήταν πάντα το “Happy Xmas (War Is Over)”, του  John Lennon και της Yoko Ono, που το είχαν γράψει για τον πόλεμο του Vietnam. Σ’

Χωρίς αυτούς

Από τον καιρό που θυμάμαι δουλεύω. Σκληρά, πολύ σκληρά. Δεν ήθελα να τους λείψει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Στερήθηκα πολλά γι’ αυτούς, αλλά χωρίς τους είμαι κενός. Τι να την κάνεις

Γενέθλια

Τα γενέθλια είναι ένας περίεργος θεσμός. Αλήθεια… Είναι η μέρα που σε θυμούνται όλοι, είναι η μέρα που σ’ αγαπάνε όλοι. Η μέρα που ξεχνιούνται όλα. Αμαρτίες, κακουχίες, απιστίες… Όλες

Οικογένεια

Σ’ όλη μου την ζωή εργάζομαι, στερούμαι, υπομένω, επιμένω. Αγχώνομαι για το αύριο, για το μέλλον γενικότερα. Όχι για μένα αλλά γι’ αυτούς, που άλλοι το λένε οικογένεια και εγώ

Τίποτα

Τίποτα δεν είμαστε στην ζωή, τίποτα απολύτως. Μια μικρή φυσαλίδα, σε ένα τεράστιο κύμα, σε μια αέναη θάλασσα.  Τίποτα.. Φεύγουμε χωρίς ειδοποίηση, απροετοίμαστοι. Ούτε σ’ αγαπώ δεν της είπα Το

Έτσι βγάζουμε το ψωμί μας

Το 2013, ο διαγωνισμός για τον πιο δυνατό άνθρωπο στον κόσμο έγινε στην Κίνα. Οι διαγωνιζόμενοι, προκειμένου να διαφημίσουν τον διαγωνισμό σε πόλεις που δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε.,

Δεν στο ‘πα;

Δεν στο ‘πα ότι θα πέρναγα για ένα φιλί; Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Με το ζόρι θα φας

Έχω έντονα στην μνήμη μου αυτή την εικόνα. Την γιαγιά να με ταΐζει με το ζόρι. Λες και ήταν χτες. “Με το ζόρι θα φας” έλεγε. “Εμείς στην ηλικία σου…”

Ποτέ μου

Ποτέ μου δεν παραπονέθηκα, για τίποτα. Ούτε γιατί δεν είχα παπούτσια, ούτε γιατί γυάλιζα τα παπούτσια των άλλων. Το μόνο που μου έλειπε, ήταν εκείνο που με γέμιζε. Η αγάπη,