Category: Πεζογραφία
Thomas Bernhard – Παλιοί δάσκαλοι
Καθόμουν εκεί και κοίταζα τα γράμματα που μου έγραψε η γυναίκα μου στο διάβα των ετών και έλιωνα στο κλάμα. Συνηθίζουμε φυσικά με τις δεκαετίες έναν άνθρωπο και τον αγαπούμε
Ανδρέας Καρκαβίτσας – Τα τυφλοπόντικα
Αμ’ που λες, έκαμα και γω γιωργός είπε απότομα ο αγωγιάτης μου, εκεί που κατεβαίναμε από το Κισερλί στη Λάρισα. Μα σ’ αφήνει, μαθές, ο Θεός να πας μπροστά! —
Η σοφία του Rainer Maria Rilke
Είναι ένα από τα πλέον απόλυτα καθήκοντα της φιλίας: να είναι κανείς καθαρός στο Όχι του, όταν δεν τον κατακλύζει το απόλυτο Ναι. Τις επιγνώσεις μας τις αποκτούμε πάντα εκ
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Πάσχα Ρωμέϊκο
Ὁ μπαρμπα-Πύπης, ὁ γηραιὸς φίλος μου, εἶχεν ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων καὶ μεγεθῶν, ὅλα ἐκ παλαιοῦ χρόνου καὶ ὅλα κατακαίνουργια, τὰ ὁποῖα ἐφόρει ἐκ περιτροπῆς μετὰ τοῦ
Γρηγόριος Ξενόπουλος – Το πρώτο μου Πάσχα
Aγαπητοί μου, Aυτές τις ημέρες ξαναγυρίζω πάντα στα παιδικά μου χρόνια. Kαι θυμάμαι τις θαυμάσιες εκείνες γιορτές που χαιρόμουν στην πατρίδα μου, όταν ήμουν μικρό αμέριμνο παιδί κι είχα τους
Jacques Lacarrière – Λευκωσία: Η Νεκρή ζώνη – Φωτογραφικό άλμπουμ
Μόλις διασχίζει κανείς τη φρουρούμενη από τον ΟΗΕ περίβολο και στα πρώτα μέτρα της Buffer Zone, ο μόλις πατημένος και γεμάτος αγριόχορτα δρόμος, που πρέπει να αντιστοιχεί στη χάραξη της
Ηλίας Βενέζης – Το νούμερο 31328 – Το βιβλίο της σκλαβιάς
Είμαστε ένα τάγμα εργατικό. «Αμελέ ταμπουρού.» Τα τάγματα των στρατιωτικών αιχμαλώτων είναι χώρια από μας. Αυτοί περνούν καλύτερα. Εμείς είμαστε ένα καθαρό τάγμα σκλάβων. […] Η πιο σκληρή δουλειά είναι
Χρόνης Μίσσιος – Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;
Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;’ Όλο κοιτάμε
Κ. Π. Καβάφης – Σημειώματα για τον λόγο
Συχνά παρατηρώ τι λίγη σπουδαιότητα που δίδουν οι άνθρωποι στα λόγια. Ας εξηγηθώ. Ένας απλούς άνθρωπος (με απλούς δεν εννοώ βλαξ: αλλά όχι διακεκριμένος) έχει μιαν ιδέα, κατακρίνει ένα θεσμόν
Ἀντώνης Σαμαράκης – Ζητεῖται Ἐλπίς
Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ. Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ
Κλέων Παράσχος – Τι είναι η ποίηση
[…] Πραγματικά, από τα πιο δύσκολα πράγματα —ίσως και αδύνατο— είναι να ορίσει κανείς την ποίηση, — εννοώ να την ορίσει ακριβώς. Ένα μέσο προσφέρεται για μια τέτοια απόπειρα, το
Στράτης Μυριβήλης – Η ζωή εν τάφω
Η Όχτρα είναι οργανωμένη, πειθαρχημένη, πάνοπλη. Η Αγάπη είναι ανοργάνωτη, ξεθυμαίνει σε αισθηματισμούς, σε θρησκευτικούς εξορκισμούς. Τώρα ποιος θα οργανώσει, ποιος θ’ αρματώσει, θα κάμει σεβαστή την Αγάπη; Ο Χριστός