Category: Πεζογραφία

«Ελάτε, Ιβάν Ιβάνιτς, πείτε μας κάτι τρομαχτικό!» Ο Ιβάν Ιβάνιτς έστριψε το μουστάκι του, ξερόβηξε, πλατάγισε τα χείλη του και φέρνοντας το κάθισμά του κοντά στις κυρίες, άρχισε: «Η ιστορία

Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωμένο στη γωνία μιας εξώπορτας, κάθουνταν ένα αγοράκι και κοίταζε το αντικρινό φωτισμένο παράθυρο. Είχε νυχτώσει νωρίς, και το χιόνι σκέπαζε τις πλάκες του δρόμου, τα φανάρια,

Νταγκ! Νταγκ! Νταγκ! Το χωριό γίνεται ανάστατο μεμιάς. Μέσα απ’ τον αγέρα, που σαλεύει με θόρυβο τα δένδρα και μέσα απ’ τα κεραμίδια, σιγά – σιγά δυναμώνουν και φτάνουν στην

Τι κι αν οι γονείς αποφάσισαν μια εφηβική βραδιά να μας ξεστομίσουν πως δεν υπάρχεις. Τι κι αν σοκαρισμένοι, φορώντας τις παιδικές χριστουγεννιάτικες κάλτσες, πιάσαμε στα πράσα την μαμά να

Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλοτε θὰ

“Τι να γράψω;” ρώτησε ο Γίγκορ, βουτώντας την πένα του στο μελάνι. Η Βασιλίνα δεν είχε δει την κόρη της για τέσσερα χρόνια. Η Εφιμία είχε φύγει μακριά, στην Αγία

Δύο μεγάλους φίλους έχουν τα βιβλία εις τον κόσμον αυτόν: τους ποντικούς και τους Έλληνας. Κάθε άνθρωπος, που έχει εις το σπίτι του το περιττόν έπιπλον, το ονομαζόμενον βιβλιοθήκη, είναι

Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια. Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους

Η ζωή του καθενός είναι γεμάτη από ψευδαισθήσεις, ίσως επειδή η αλήθεια συχνά μας φαίνεται αβάσταχτη. Κι όμως, η αλήθεια είναι τόσο αναγκαία, που η άγνοιά της έχει υψηλό κόστος,

Είναι Παρασκευή βράδυ απόψε αγαπημένε μου Ανδρέα και όμως δεν πρόκειται, όπως συνήθως, να συναντηθούμε. Το λέω λιγότερο με λύπη και περισσότερο με αμηχανία, πίστεψέ με. Από την ημέρα που

11 Σεπτεμβρίου, rue Toullier. Ώστε, λοιπον, οι ανθρωποι ἔρχονται ἐδῶ γιὰ νὰ ζήσουν, ἐγὼ θὰ ἔλεγα πὼς ἔρχονται γιὰ νὰ πεθάνουν. Βρέθηκα ἔξω. Εἶδα: νοσοκομεῖα. Εἶδα ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ταλαντευόταν

Προς ἀποφυγὴν παρανοήσεων πρέπει πρὸ παντὸς ἄλλου νὰ εἰδοποιήσωμεν τὸν ἀναγνώστην ὅτι, ὁμιλοῦντες περὶ τῆς τιμῆς τῶν γυναικῶν, δὲν μεταχειριζόμεθα τὴν λέξιν καθ’ ἣν ἔχει σημασίαν ὅταν λέγωμεν ἡ τιμὴ