Category: Πρόσωπα

Θα ’ταν γύρω στα ’45 με ’46, τα χρόνια εκείνα που η ζωή πήγαινε να γίνει ειρηνική, χωρίς τελικά να το καταφέρει. Ο πόλεμος είχε τελειώσει κι όμως τον νιώθαμε

Δεν έχει χρεία η μνήμη του Γιώργου Σεφέρη τις αναφορές που υπακούουν στα γυρίσματα του ημερολογίου. Και προπαντός δεν έχει ανάγκη από θυμιάματα∙ έστω από άλλα θυμιάματα. Ετούτες οι γραμμές,

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Βοσνία και Ερζεγοβίνη (1992-1995) οι Bosko Brkic και Admira Ismic έμεναν στον Σεράγεβο. Οι γονείς του Bosko αποφάσισαν να φύγουν άμεσα αλλά αυτός δεν ήθελε

Πέθανε ο Λέων Τολστόι. Πήρα ένα τηλεγράφημα, όπου με τις πιο κοινότοπες λέξεις αναφέρεται ότι πέθανε. Αυτό με χτύπησε κατάκαρδα, ούρλιαξα από τον πόνο και τη θλίψη, και τώρα, σε

Από το παράθυρο βλέπω μονάχα τους τοίχους του κήπου που βρίσκεται απέναντι. Κι εκείνα τα λιγοστά φυλλώματα όπου κυλάει το φως. Πιο ψηλά, πάλι φυλλώματα. Πιο ψηλά ακόμα, ο ήλιος.

Ο μόνος που μας θυμάται συχνά είν’ ο θάνατος. Ακούει τη μυστική μας επίκλησι, στο αργό ατελείωτο μέτρημα των ραθύμων στιγμών της βαρυθυμίας μας, την άφωνη εκ βαθέων ευχή μας,

Ορίζοντας έτσι θολά και πρόχειρα την έννοια, λέμε πως είναι μελαγχολικός καθένας που είναι άκεφος, θλιμμένος, ξινός, κατσούφης, κακοδιάθετος, μοναχικός, που νιώθει ταραχή ή δυσαρέσκεια για κάποιο λόγο. Και δεν

Ο Hugo Gerhard Simberg ήταν Φιλανδός ζωγράφος που γεννήθηκε στην Hamina στις 24 Ιουνίου του 1873. Στην ηλικία των 18 (1891) εγγράφηκε στην σχολή ζωγραφικής Viipuri Friends of Art και

Δεν έχω ανακαλύψει καμία θεωρία για τη βλακεία, με τη βοήθεια της οποίας θα μπορούσα να επιχειρήσω να λυτρώσω τον κόσμο. Ακόμα και μέσα στα όρια της επιστημονικής επιφυλακτικότητας, δε

Το 1985 φωτογράφιζα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης μέσα και γύρω από το Newcastle, όταν κάποιος μου είπε για το Station στο Gateshead. Το επισκέφθηκα με την πρώτη ευκαιρία και εντυπωσιάστηκα από

Η αρετή είναι σαν μια πολύτιμη πετρά, που δείχνει καλυτέρα σε εάν απλό κόσμημα και σίγουρα η αρετή είναι καλύτερη σε ένα σώμα που είναι καλοφτιαγμένο, αλλά χωρίς λεπτά χαρακτηριστικά,

Κανένας δε γεννιέται με στυλ ή φωνή. Δε βγαίνουμε απ’ την κοιλιά της μάνας μας, γνωρίζοντας ποιοι είμαστε. Στην αρχή, μαθαίνουμε με το να μιμούμαστε τους ήρωές μας. Μαθαίνουμε, αντιγράφοντας.