Category: Περί ανέμων γράφω

Το πατέρα σου τον θυμάσαι καθόλου ή τον ξέχασες από τότε που πέθανε; Δεν λέω, είχε τα λάθη του, τις ιδιοτροπίες του, τους θυμούς του αλλά σας αγαπούσε. Όλη μέρα

Μια μάνα που δεν έχει τίποτα μα τα δίνει όλα για το παιδί της. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Don McCullin, το 1968 στην Republic of Biafra, σημερινή Νιγηρία. Απεικονίζει

Όταν νιώθω αδύναμος και μονάχος θυμάμαι τα λόγια της μάνας μου. “Καρδιά μου, η αναπηρία είναι σωματική, το πνεύμα σου είναι ελεύθερο”. ……. Και εγώ έτσι κάνω. Όταν νιώθω νωχελικός

Μου τυχαίνει πολλές φορές να ακούω αυτές τις φωνές στο μυαλό μου, λες και είμαι ακόμη εκεί, στον παρελθόν, στην γειτονιά που μεγάλωσα, με τους παιδικούς μου φίλους. Οι φωνές

Η ηλικία είναι κάτι σχετικό, ένας αριθμός, κάτι που σχετίζεται με τον χρόνο. Οι ψυχές μας όμως, δεν σχετίζονται με τον χρόνο. Μπορείς να έχεις παιδική ψυχή ασχέτως της ηλικίας

Είμαι ευγνώμων στον Θεό που έπλασε τα ζώα. Είμαι ευγνώμων που τα ‘χω κοντά μου. Πλάσματα άκακα, που δίνουν μόνο αγάπη, που δίνουν όσα δεν μπορούμε εμείς να δώσουμε μεταξύ

Δεν στο κρύβω, ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους. Αυτούς που δεν έχουν τίποτα, αυτούς που δουλεύουν ολημερίς, για ένα κομμάτι ψωμί, για μια καλύτερη ζωή, για ένα χαμόγελο από τα παιδιά

Το ιστολόγιο (+σελίδα στο Facebook) μας κλείνει 3 χρόνια ζωής σήμερα και νιώθω πολύ χαρούμενος που μεγαλώνουμε. Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά που διαβάζεται τα κείμενα μου, ασχέτως αν κάποιες