Category: Πεζογραφία
Albert Camus – Η πανούκλα
Αμέσως μετά, θα έλθουν τα πρώτα κρούσματα, με συμπτώματα πυρετού, λήθαργο, κόκκινα μάτια, σκασμένα χείλη, πρησμένοι βουβώνες, παραλήρημα, κηλίδες στο σώμα και που, εικοσιτέσσερις ώρες μετά, καταλήγουν στον θάνατο. Ο
Gianni Rodari – Η κυρούλα που μετρούσε τα φταρνίσματα
Κάποτε, στο Γκαβιράτε, ζούσε μια γυναικούλα που περνούσε τις ημέρες της μετρώντας τα φτερνίσματα των άλλων και στη συνέχεια ανακοίνωνε τ’ αποτελέσματα των υπολογισμών της στις φίλες της και όλες
Charles Bukowski – Δεν ξέρω τι θέλω
Τον έβλεπα εγώ το δρόμο μπροστά μου. Ήμουνα φτωχός και θα έμενα φτωχός. Αλλά δεν τα ήθελα και πολύ τα χρήματα. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ή μάλλον ναι, ήξερα. Ήθελα
Μάριον Μίντση – Άκου ψυχή μου
Άκου ψυχή μου. Με το να κάνουμε κύκλους γύρω από το πρόβλημα, από φόβο μήπως βρεθούμε ολόγυμνοι στο θέμα που μας καίει, ,το μόνο που κερδίζουμε, είναι να διατηρούμε στην
Kahlil Gibran – Το έθνος
Φίλοι μου και συνοδοιπόροι μου, να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πίστη κι άδειο από θρησκεία. Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο που δεν το έχει υφάνει,
Φώτης Κόντογλου – Ο καπετάν Ρόγκος
Θυμήθηκα έναν ασυνήθιστο άνθρωπο, από κείνους που λείψανε σήμερα, και που ήτανε ανάριοι και στον καιρό που ζήσανε. Ήτανε απλοί κι αγράμματοι ανθρώποι, ταπεινοί κι απερηφάνευτοι, μα είχανε απάνω τους
Νάνος Βαλαωρίτης – Η ζωή μου μετά θάνατον
Θα συνεχίσω άραγες να γράφω και μετά θάνατον; Έχω γράψει σε ώρα τροπικής θύελλας τις παραμονές του τέλους κι όταν το πλοίο βυθιζόταν τραγούδησα στο κατάστρωμα κι όταν γκρεμίζονταν οι
Charles Baudelaire – Γη της επαγγελίας
Υπάρχει, λένε, μια χώρα υπέροχη, μια γη της επαγγελίας, που ονειρεύομαι να επισκεφθώ με μια παλιά μου φίλη. Χώρα που θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε Ανατολή της Δύσης, και Κίνα της
Guy de Maupassant – H καρεκλού
Στον Léon Hennique Ήταν το τέλος του δείπνου που παρέθετε ο μαρκήσιος Ντε Μπερτράν με την ευκαιρία της έναρξης της κυνηγετικής περιόδου. Γύρω από το μεγάλο, φωτισμένο τραπέζι, φορτωμένο με
Γρηγόριος Ξενόπουλος – Τα κόκκινα αυγά
Μια φίλη μας, αν θυμάστε, ρώτησε τις Αποκριές πώς κι από τι επικράτησε το παράξενο έθιμο του μασκαρέματος· κι η Διάπλαση της εξήγησε στην Αλληλογραφία πως είν’ ένα λείψανο ειδωλολατρικό.
Αλέξανδρος Μωραϊτίδης – Άρατε πύλας
Ποτέ δεν θα το λησμονήσω! Και μόνον η ανάμνησίς του με γοητεύει και τώρα ακόμη. Τι εύμορφον Πάσχα! Νομίζω ότι έκτοτε δεν είδα πλέον τοιούτο φαιδρόν, τοιούτο μελωδικόν κι ευώδες
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Η θυσία
Μια φορά κι έναν καιρό –πάνε τώρα χρόνια– μια σκοτεινή κι αλλόκοτη βραδιά, ο Χριστός κατέβηκε στον κόσμο. Πρώτη φορά κατέβαινε στη γη, και μοναχός Του βάδιζε στην τύχη· ήταν
