Category: Πεζογραφία

Ἡ κούνια μου ἀκουμποῦσε στὴ βιβλιοθήκη … ὅπου μυθιστόρημα, ἐπιστήμη, μυθολογία, τὰ πάντα, ἡ λατινικὴ τέφρα καὶ ἡ ἑλληνικὴ σκόνη, ἀνακατευόσαντε. Δὲν ἤμουν μεγαλύτερος ἀπὸ ἕνα βιβλίο. Δυὸ φωνὲς μοῦ

Ευλογημένη να ‘ναι η αμφιβολία! Σας συμβουλεύω να τιμάτε χαρούμενα και προσεχτικά εκείνον που το λόγο σας εξετάζει σαν κάλπικη μονέδα! Άμποτε να ‘σαστε συνετοί και να μη δίνετε το

Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο. Μ’ αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν

Ήταν η ώρα του σούρουπου. Ένα αντρόγυνο κατέβαινε τη λεωφόρο πιασμένο μπράτσο, καθώς πορεύονταν τα ζευγάρια κάποιον άλλο καιρό. Το βάδισμά του ήταν κανονικό και λιγάκι βαρύ, ανάλογο με την

Όλοι μας, σὲ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ἀνακαλύπτουμε ὅτι ἡ ὕπαρξή μας ἀποτελεῖ κάτι τὸ ἰδιαίτερο, τὸ ἀμεταβίβαστο, τὸ πολύτιμο. Σχεδόν πάντα ή ἀποκάλυψη αυτή πραγματοποιείται στην εφηβεία. Η

Καραγκιόζης Ἀδελφὲ Χατζαϊβάτη, ξέρεις τίποτε καινούρια; Χατζαϊβάτης Ἔφυγαν οἱ βουλευτάδες… Καραγκιόζης Νὰ χαθοῦνε τὰ γαϊδούρια. Χατζαϊβάτης Φεύγει καὶ ὁ Καλλιγᾶς μας καὶ πηγαίνει ’στὸ Παρίσι. Καραγκιόζης Ἂν μᾶς φέρῃ κι’

Ι Δὲν ἤξερε ἂν ἦταν μικρόβιο ἢ ἀόρατος κακοποιός, ἢ ἀκόμη τίποτε ἄλλο. Ἐπίστευε ὅμως ὅτι ὁ Χρόνος ὑπῆρχε στὸ διάστημα. Εἶχε ἀρκετὲς ἀποδείξεις. Κάποτε, σ᾿ ἕνα μακρινὸ ταξίδι του,

Μαζεύτηκαν πολλοί γύρω από την πληγή της. Με τη φροντίδα τους την κρατούσαν ανοιχτή – έπαιρναν κι έπαιρναν με το νύχι τους για χέρι και φορούσαν τα σπλάχνα της. Από

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια

Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε,

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που

Οί πελάτες τοϋ οίκου ανοχής είναι τριώ λογιώ: οί μόνιμοι / οΐ πρωτοφανέρωτοι / οί πρωτάρηδες. Ό σταθερός πελάτης τού συγκεκριμένου μπορντέλου έμπαινε, μέ αυτοπεποίθηση, στό σαλόνι· χαιρετούσε εγκάρδια τή