Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ,
όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται.
Τότε μπορεί και να μην έφευγες.
Μα μήπως έγινε;
Μήπως στο είπα έτσι δυνατά, σπαραχτικά, όπως το’ θελα και δε γνώρισα τα λόγια μου;
Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει
ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του;
Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω;
Και τώρα που όλοι έφυγαν, όλα έγιναν μισητά, σε ποιον ν’απλώσω τα χέρια μου;
Σε ποιον; Σε ποιον να πω’σώσε με!, τώρα που χάνομαι…που βουλιάζω…που βουλιάζω…»
Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες.
Αν η γνωριμία μας είχε και την παραμικρή σχέση με την αγάπη
δε θα μιλούσαμε τώρα τόσην ώρα για αγάπη.
Θα κάναμε αγάπη
Φωτογραφία: Josef Sudek