Υπάρχει ένα πολύ όμορφο τραγούδι, από τους Depeche Mode, που ονομάζεται Personal Jesus δηλαδή Ο προσωπικός μας Ιησούς.
Θεωρώ ότι όλοι έχουμε τον δικό μας Ιησού, όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Ο δικός μου για παράδειγμα αγάπα τους gay, τους τσιγγάνους, τους ναρκομανείς αλλά και τον εργατικό γείτονα που κάθε Κυριακή θα πάει στην εκκλησία γιατί έτσι νιώθει πιο όμορφα. Στην δική του βασιλεία όλοι είναι αποδεχτοί.
Παρόμοια άποψη είχε και ο Καζαντζάκης, στο βιβλίο Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Ο Χριστός ο δικός μας είναι φτωχός, κατατρεγμένος, χτυπάει τις πόρτες και κανένας δεν του ανοίγει, ο Χριστός ο δικός σας είναι πλούσιος κοτζαμπάσης, τα ‘χει φτιαγμένα με τον Αγά μανταλώνει την πόρτα του και τρώει. Ο Χριστός ο δικός σας διαλαλεί «Δίκαιος είναι ο κόσμος τούτος, τίμιος, σπλαχνικός, μου αρέσει, αφορεσμένος όποιος σηκώσει το χέρι να τον κουνήσει!». Ο Χριστός ο δικός μας, ξυπόλυτος κοιτάζει τα κορμιά που πεινούν, τις ψυχές που πλαντούν, φωνάζει «Άδικος είναι, άτιμος, άσπλαχνος ο κόσμος τούτος, πρέπει να γκρεμιστεί!».
Ο προσωπικός σας Ιησούς
Κάποιος να ακούσει τις προσευχές σας
Κάποιος που νοιάζεται
[…]
Κάποιος που είναι εκεί
Καλλιτέχνης: Banksy
