Όταν ο Manet παρουσίασε το Le Déjeuner sur l’herbe [Πρόγευμα στη Χλόη] το 1863, σόκαρε τον καλλιτεχνικό κόσμο της Γαλλίας. Κανείς δεν ανέμενε να δει κάτι τέτοιο.
Ο πίνακας απεικόνιζε μια γυμνή γυναίκα, που κοίταζε αδιάφορα τον θεατή, ενώ δύο ντυμένοι άνδρες χαλάρωναν δίπλα της.
Αυτή δεν ήταν μια σκηνή από τη μυθολογία ή την ιστορία αλλά μια μοντέρνα και αντιπαραθετική σκηνή, με πραγματικό πρόσωπο, την Victorine Meurent.
Εμπνευσμένος από κλασικά έργα, όπως το Judgement of Paris του Raimondi και το The Pastoral Concert του Titian, o Manet ανέτρεψε το σενάριο τοποθετώντας αυτές τις γνωστές συνθέσεις σε ένα σύγχρονο πλαίσιο κάνοντας μια σύγχρονη δήλωση για την τέχνη και την κοινωνία.
Όπως αναμενόταν, το έργο απορρίφθηκε από το επίσημο Salon αλλά βρήκε στέγη στο Salon des Refusés, μια έκθεση για έργα που απορρίφθηκαν από την παραδοσιακή κριτική επιτροπή.
Ο πίνακας προσέλκυσε πλήθη, όχι για θαυμασμό, αλλά για χλευασμό. Θεωρήθηκε προσβολή προς την ευπρέπεια και την παράδοση ωστόσο αυτή η διαμάχη βοήθησε να εδραιωθεί η θέση του στην ιστορία της τέχνης ως προάγγελος των μοντερνιστικών κινήσεων.
Σήμερα το Le Déjeuner sur l’herbe βρίσκεται στο Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι.
