Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος
Που δέν έχει τί να περιμένει
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζεί.
Αβάσταχτο είναι…Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ’ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο.
Φωτογραφία: Roberto De Mitri
Ο Θεός είναι άκτιστος Είναι το Α και το Ω Βρίσκεται παντού κάθε στιγμή ταυτόχρονα Και πληροί τα πάντα Υπήρχε πριν την κτίση του κόσμου Και θα υπάρχει και μετά
Ένα λιμάνι είναι μια γοητευτική διαμονή για μια ψυχή κουρασμένη από τις μάχες της ζωής. Το πλάτος του ουρανού, η κινητή αρχιτεκτονική των σύννεφων, οι χρωματισμοί της θάλασσας που αλλάζουν,
Κλεῖσε τὰ παράθυρα μὴ βλέπουν οἱ γειτόνοι, καὶ τὴν πόρτα σφάλισε καὶ σβῆσε τὸ κερί. Ἡ ἀγκαλιά μου ἐπύρωσε σὰν τὸ κερὶ καὶ λιώνει, γιὰ σφιχταγκαλιάσματα κι ὅλο καρτερεῖ. Κλεῖσε
