Φτάνεις σε ένα σημείο
που δεν ξέρεις τι γίνεται.
Δεν μπορείς
να προσδιορίζεις το συναίσθημα
λύπη;
θυμός;
απογοήτευση;
Τι σκατά γίνεται;
Κάνεις συνεχώς λάθη.
Λάθη
πάνω στα λάθη.
Πέφτεις σε λακκούβες
που έπεσες
ξανά
και ξανά.
Κάνεις τις ίδιες μαλακίες
που έλεγες
δεν θα τις ξανακάνω
αλλά δεν μπορείς να το σταματήσεις..
Και όλο πας κάτω
και κάτω
μέχρι τον πάτο…
Ηρέμησε.
Είναι μια περίοδος
θα περάσει.
Aπλά κουράστηκες.
Άνθρωπος είσαι εξάλλου.
Φωτογραφία: Donata Wenders
Ας είμαστε ειλικρινείς, ποτέ δεν θα είμαστε μαζί. Όσο και αν το θέλει η ψυχή μας οι δρόμοι μας χαράχτηκαν. Θα πρέπει να αρκεστούμε στις αγκαλιές καλωσορίσματος στην ομιλία των
Σκέψου να μπορούσες να στρέψεις πίσω το ρολόι τα λάθη σου να διορθώσεις τους ανθρώπους που πλήγωσες με πράξεις να δείξεις πως μετανιώνεις την αγάπη που έχασες και ψάχνεις να
Της εξήγησα, όσο απλά μπορούσα. Δεν είναι κάτι ερωτικό είναι πιο βαθύ. Έχει τις ρίζες του στα έγκατα της ψυχής μου. Δεν μπορώ να το αποτυπώσω με λέξεις γιατί ακόμα
