Για να καταλάβεις αν έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου να κυριευτεί από τον ψυχολογικό χρόνο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα απλό κριτήριο. Ρώτα τον εαυτό σου: «Υπάρχει χαρά, ηρεμία κι ελαφράδα σ’ αυτό που κάνω;» Αν όχι, τότε ο χρόνος καλύπτει την παρούσα στιγμή και εσύ αντιλαμβάνεσαι τη Ζωή σαν βάρος ή αγώνα.
Αν δεν υπάρχει χαρά, ηρεμία ή ελαφράδα σ’ αυτό που κάνεις, δε σημαίνει απαραίτητα ότι χρειάζεται να αλλάξεις αυτό που κάνεις. Μπορεί να είναι αρκετό να αλλάξεις το πώς. Το «πώς» είναι πάντα πιο σημαντικό από το «τι». Δες αν μπορείς να δώσεις πολύ περισσότερη προσοχή στη δράση, παρά στο αποτέλεσμα που θέλεις να πετύχεις μέσα απ’ αυτήν. Δώσε την πλήρη προσοχή σου σε οτιδήποτε παρουσιάζει η στιγμή. Αυτό υπονοεί ότι δέχεσαι επίσης απόλυτα αυτό που υπάρχει επειδή δεν μπορείς να δίνεις την πλήρη προσοχή σου σε κάτι και ταυτόχρονα να του αντιστέκεσαι.
Μόλις τιμήσεις την παρούσα στιγμή, η δυστυχία και ο αγώνας διαλύονται και η ζωή αρχίζει να ρέει με χαρά και ηρεμία. Όταν ενεργείς μέσα από την επίγνωση της παρούσας στιγμής, ό,τι κι αν κάνεις διαποτίζεται από μία αίσθηση ποιότητας, ενδιαφέροντος και αγάπης – ακόμα και η πιο απλή πράξη.
[..]
Τι γίνεται με όλους αυτούς τους ανθρώπους που φαίνεται πως πραγματικά θέλουν να υποφέρουν; Έχω μια φίλη που ο σύντροφος της την κακομεταχειρίζεται σωματικά. Η προηγούμενη σχέση της ήταν παρόμοια. Γιατί επιλέγει τέτοιους άντρες και γιατί αρνείται να βγει από αυτή την κατάσταση τώρα; Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι επιλέγουν τον πόνο;
[..]
Η φίλη σου είναι κολλημένη σε μια σχέση με έναν άντρα που την κακομεταχειρίζεται, και δεν είναι η πρώτη φορά. Γιατί; Δεν έχει επιλογή. Ο νους, εξαρτημένος όπως είναι από το παρελθόν, επιδιώκει πάντα να αναδημιουργήσει αυτό που γνωρίζει και με το οποίο είναι εξοικειωμένος. Ακόμα κι αν είναι οδυνηρό, τουλάχιστον είναι οικείο. Ο νους εμμένει πάντα στο γνωστό. Το άγνωστο είναι επικίνδυνο, επειδή ο νους δεν έχει έλεγχο πάνω του.
Γι αυτό αντιπαθεί και αγνοεί την παρούσα στιγμή. Η επίγνωση της παρούσας στιγμής δημιουργεί ένα κενό όχι μόνο στη ροή του νου, αλλά και, στο συνεχές παρελθόν-μέλλον. Τίποτε αληθινά καινούργιο και δημιουργικό δεν μπορεί να μπει σ’ αυτό τον κόσμο, παρά μόνο μέσα από αυτό το κενό, αυτόν τον καθαρό χώρο των άπειρων πιθανοτήτων.
Έτσι η φίλη σου, όντας ταυτισμένη με το νου της, μπορεί να αναδημιουργεί ένα πρότυπο που έμαθε στο παρελθόν, στο οποίο η οικειότητα και η κακοποίηση είναι άρρηκτα δεμένες. Ή μπορεί να υποδύεται ένα νοητικό πρότυπο που έμαθε στην παιδική της ηλικία, σύμφωνα με το οποίο είναι ανάξια και της αξίζει να τιμωρείται. Είναι επίσης δυνατόν να ζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής της μέσα από το πόνο-σώμα, που επιδιώκει πάντα περισσότερο πόνο για να μπορεί να τρέφεται.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Eckhart Tolle, Η δύναμη του τώρα
Φωτογραφία: Juul Kraijer
