Ο Blake ζωγράφισε το The Gates of Paradise κατά τη διάρκεια μιας οραματικής περιόδου.
Ξεκινώντας το 1787, σχεδίασε 64 εικόνες σε διάστημα 6 ετών και χάραξε 17 σε χάλκινες πλάκες.
Αρχικά, κυκλοφόρησαν με υπότιτλο For Children. Αργότερα επανασχεδίασε τη σειρά ως For the Sexes.
Στην οραματική φαντασία του William Blake δεν υπάρχει γέννηση και θάνατος, αρχή και τέλος, μόνο το διαρκές προσκύνημα μέσα στο χρόνο προς την αιωνιότητα.
Peter Ackroyd, Blake
Σε αντίθεση με τα χαρακτικά του που έμπλεκαν κείμενο και εικόνα, η οπτική διάσταση κυριαρχεί στο The Gates of Paradise αφού συνδέουν ένα αλληγορικό σύμβολο με ένα επίγραμμα.
Τα σχέδια, ενώ αγγίζουν χριστιανικά θέματα, συγκλονίζουν για τις σκηνές ζωντανής οικολογίας και τις ανθρώπινες φιγούρες αναμεμειγμένες με τη γη.
Σε μια εικόνα, σε συνδυασμό με τη φράση “Τον βρήκα κάτω από ένα δέντρο”, μια γυναικεία φιγούρα κουνάει χαμογελαστά παιδιά από το έδαφος, σαν να ξεριζώνει καρότα, υπενθυμίζοντας τη λαογραφία που σχετίζεται με τον μανδραγόρα πώς οι κραυγές του σηματοδοτούν μια κολασμένη μοίρα για όποιον θερίζει τη ρίζα.
Σε συνδυασμό με τη λεζάντα “Τι είναι ο άνθρωπος!”, μια κάμπια κοιτάζει μια προνύμφη δεμένη με φύλλα με το πρόσωπο ενός παιδιού, καλώντας την παροιμία του Blake στο The Marriage of Heaven and Hell: Όπως η κάμπια επιλέγει τα ωραιότερα φύλλα για να γεννήσει τα αυγά της, έτσι και οι ιερείς ρίχνουν την κατάρα του στις πιο ωραίες χαρές.
Σε όλη του την ζωή, αν και βαθιά θρησκευόμενος, απέφευγε τα δεσμά της εκκλησίας και του δόγματος, χαράσσοντας μια μοναδική πορεία προς τον παράδεισο.
Όπως έγραψε ο Matthew Hargraves,
“το φυσικό του σώμα μπορεί να είναι αδύναμο και κλονισμένο, αλλά όχι στο πνεύμα και τη ζωή, όχι στον πραγματικό άνθρωπο, τη φαντασία που ζει για πάντα”.
