1 «O Δαίμονάς μου μέρα νύχτα να με γυρνοβολάει
Σαν ένα άγριο θεριό που το δρόμο μου φυλάει.
Στα σκοτάδια η ψυχή βαθιά μέσα μου κρυμμένη
Ακατάπαυστα θρηνεί μια αμαρτία στοιχειωμένη».
2 «Είναι απύθμενο κι ατέλειωτο το βάθος
Περιπλανιώμαστε θρηνούμε ζούμε λάθος
Μέσα στη μανία του πεινασμένου αγέρα
Ο Δαίμονας σε ακολουθεί ξοπίσω νύχτα μέρα».
3 «Πάνω στο χιόνι το παχύ τα βήματά σου ιχνηλατεί
Οπουδήποτε κι αν πας εκείνος πάντα θα ’ναι ’κει
Στη βροχή στη παγωνιά στο χαλάζι στον χιονιά
Θα γυρίσεις πάλι πίσω από την βαρυχειμωνιά;»
4 «Μην με περιφρονείς, μην κάνεις πως δεν μ’ είδες
Κάνε μου τα πρωινά γεμάτα καταιγίδες
Οι ζήλειες και οι φόβοι σου που με περικυκλώνουν
Τις όμορφες τις νύχτες μου με κλάματα στοιχειώνουν».
5 «Επτά μαχαιριές σε επτά αγαπημένες
Επτά οι ζωές που πήγαν χαμένες
Μαρμάρινοι τάφοι κτισμένοι με θρήνους
Με τρόμο με φόβο γεμάτοι κινδύνους».
6 «Επτά αγαπημένες συνέχεια θλιμμένες
θρηνούνε στους τάφους που είναι θαμμένες
Επτά αγαπημένες τις νύχτες Πλειάδες
Το σκότος εντός μου φωτίζουν με δάδες».
7 «Επτά αγαπημένες ξαπλώνουν στο στρώμα
Τσαμπιά με σταφύλια μου βάζουν κορώνα
Προσεύχονται κλαίνε και σε συμπονούν
Μεγάλα τα λάθη μα στα συγχωρούν»
8 «Πότε θα γυρίσεις να δεις στην παραζάλη
Να ζουν οι αγαπημένες μου χαρούμενες και πάλι;
Όταν επιστρέψεις και θα ζήσεις;
Όταν μπορέσεις ξανά να συγχωρήσεις;»
9 «Στις αμαρτίες μου στενάζεις
Και στις δικές σου ησυχάζεις.
Τις αμαρτίες μου θρηνείς
Και τις δικές σου λησμονείς».
10 «Όλα τα λάθη που ’χω διαπράξει
Με τα δικά σου έχουν ταιριάξει
Αυτά οι πόρνες κι εσύ το θύμα
Και το κρεβάτι μου γίνεται μνήμα».
11 «Ποτέ, ποτέ. Εγώ θα γυρίσω
Και φλόγες θα βγάζω για να σε κερδίσω
Κι όσο θα ζεις κερδίζω δε χάνεις
Θα γίνω το μνήμα σου αν θα πεθάνεις».
12 «Παράδεισο Κόλαση Γη θα διασχίσεις
Αιώνιο δρόμο που δε θα νικήσεις
Θα με κυνηγάς να με κατακτήσεις
Μέρες και νύχτες αιώνιας πτήσης».
13 «Ταλαίπωρη, άθλια, χλωμή μορφή
που ακολουθώ μες τη βροχή
Βαριά τα δάκρυα και οι στεναγμοί
Το σώμα μου τύλιξαν όλοι οι καημοί».
14 «Την γυναικεία αγάπη πίσω θ’ αφήσω
Το Άλσος της Κολάσης εγώ θα γκρεμίσω
Και άξιος τότε μπροστά θα κινήσω
στην Αιωνιότητα να μπω και να ζήσω».
15 «Τα ψέματα όλα φεύγουν και πάνε
Σε απόκρημνους βράχους πέφτουν σκορπάνε
Μια νέα μορφή που θα γεννηθεί
Στη μοίρα μου πάλι θα υποταχθεί».
16 «Ας συμφωνήσουμε τον έρωτα να εγκαταλείψουμε
Και το καταραμένο άλσος να καταστρέψουμε
Θα επιστρέψουμε από κόσμους αγριότητας
στους κόσμους μιας ευτυχισμένης Αιωνιότητας».
17 «Και όσο η Αιωνιότητα θα διαρκεί
Σε συγχωρώ… με συγχωρείς.
Και όπως είπε ο λυτρωτής Εκείνος:
“Αυτός είναι ο άρτος, και αυτός ο οίνος”».
Μετάφραση: Πάνος Γιαλίτσης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βακχικόν (Vakxikon)
Καλλιτέχνης: Roger Ballen
