Το 1985 φωτογράφιζα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης μέσα και γύρω από το Newcastle, όταν κάποιος μου είπε για το Station στο Gateshead. Το επισκέφθηκα με την πρώτη ευκαιρία και εντυπωσιάστηκα από την ενέργεια και την αίσθηση που είχε αυτό το μέρος. Ήταν τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο. Το διαχειρίζονταν οι ίδιοι άνθρωποι που διασκέδαζαν σε αυτό. Σταμάτησα να πηγαίνω οπουδήποτε αλλού και άρχισα να φωτογραφίζω μόνο εκεί τα Σαββατόβραδα.
Δεν ήταν καλή εποχή στο Gateshead. Ήταν αμέσως μετά την απεργία των ανθρακωρύχων και πολλοί από τους θαμώνες του Station ήταν άνεργοι. Το μέρος λειτουργούσε ως μια κολεκτίβα, ήταν κομμάτι της ταυτότητάς τους και βοηθούσε στην αυτοεκτίμησή τους. Ως χώρος ήταν μοναδικός, μέλη τοπικών συγκροτημάτων, που δεν έπαιζαν εκείνο το βράδυ, ήταν στο κοινό χορεύοντας.
Το Station ήταν δύσκολο μέρος να φωτογραφίζεις. Οι τοίχοι, το ταβάνι και το πάτωμα ήταν μαύρα. Δεν υπήρχε φωτισμός και δεν έβλεπα ώστε να εστιάσω. Έπρεπε να προκαθορίσω την εστίαση μαντεύοντας την απόσταση που θα είχα από όποιον φωτογράφιζα. Ήταν δύσκολο, έκανα πολλά λάθη και συνήθως έφευγα εξουθενωμένος.
Η ενέργεια που υπήρχε στον χώρο τότε ήταν ξεκάθαρα συνδεδεμένη με τη χρονική περίοδο που διανύαμε και τον τόπο όπου ζούσαμε.
**********************************
Χρησιμοποίησα μια φωτογραφία για το βιβλίο μου In Flagrante και πακέταρα τις υπόλοιπες. Ξέχασα ότι τις είχα κιόλας. Στη συνέχεια, το 2016, ο γιος μου ήταν στο στούντιο μου κοιτάζοντας μερικά κουτιά και είπε: “Μπαμπά πρέπει να κάνεις κάτι με αυτές τις φωτογραφίες”. Έτσι προέκυψε το βιβλίο.
Συνέντευξη του Chris Killip από τον Andrea Kurland.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Huck.
