Βασικά ήταν θέμα διάσωσης ανθρώπινων ζωών, που απειλούνταν με θάνατο. Πώς θα μπορούσα να εξετάσω σοβαρά τα γραφειοκρατικά ζητήματα και τους υπολογισμούς…
Paul Grüninger, 1954
Τον Αύγουστο του 1938, βάσει της συμφωνίας Anschluss (Μάρτιος 1938), η Ελβετία έκλεισε τα σύνορά της και δεν άφηνε κανένα να περάσει χωρίς κατάλληλες άδεις εισόδου.
Πολλοί εβραίοι, προσπαθώντας να διαφύγουν από το ναζιστικό καθεστώς, κατευθύνθηκαν προς τα ελβετικά σύνορα, της πόλης St. Gallen, όπου συνόρευε με την Γερμανία και την Αυστρία.
Την τότε εποχή, διοικητής του αστυνομικού σταθμού της St. Gallen ήταν ο Ελβετός Paul Grüninger, (1891 – 1972) που αποφάσισε να μην στείλει πίσω τους εβραίους και να προσπαθήσει να τους σώσει. Ήταν έτοιμος να υποστεί οποιοδήποτε συνέπεια.
Προκειμένου να πετύχει το σκοπό του, παραποιούσε τα έγγραφα ώστε να δείχνουν ότι μπήκαν στην χώρα πριν τον Μάρτιο του 1938, όταν και έγινε η συμφωνία. Έδινε ψευδείς αναφορές για τον αριθμό των αφίξεων στην περιφέρεια του έτσι κατάφερε να σώσει πέραν των 3500 ατόμων πριν τον καταγγείλουν και απολυθεί τον Μάρτιο του 1939.
Δυο χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 1941, το δικαστήριο τον καταδίκασε για παράβαση καθήκοντος και πλαστογραφία. Οι συνταξιοδοτικές του παροχές κατασχέθηκαν, του επιβλήθηκε πρόστιμο ενώ έπρεπε να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα.
Μένοντας μόνος και χωρίς λεφτά, πέρασε το υπόλοιπο της ζωή του παραμελειμένος και με το στίγμα του απατεώνα και προδότη. Πέθανε άφραγκος.
Μεταθανάτια, το 1995, η ελβετική κυβέρνηση ακύρωσε την καταδίκη του και τον απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες. Τρία χρόνια αργότερα, δόθηκε αποζημίωση στους απογόνους του.
