Σε αντίθεση με τη συνήθη απόψη, δεν πιστεύω ότι φίλοι είναι απαραίτητα οι άνθρωποι που συμπαθεί κανείς περισσότερο, αλλά αυτοί που απλά βρέθηκαν πρώτοι εκεί. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου έχουν ελαττώματα, τα οποία χτυπούν περισσότερο στο μάτι, επειδή βρίσκονται τόσο κοντά μου, κι όμως αυτοί είναι οι άνθρωποι για τους οποίους βρίσκεται κανείς πάντα σπίτι, όταν τηλεφωνούν.
Γενικά πιστεύω ότι τους φίλους του τους διαλέγει κανείς το ίδιο λίγο όπως και τους γονείς του. Γιατί αν ήταν κανείς σε θέση να διαλέξει τους φίλους του το ίδιο σχολαστικά και επιμελώς όπως τη γυναίκα του, τότε τους περισσότερους θα τους είχε διώξει ή χάσει. Όχι, διολισθαίνει κανείς μέσα σε μια φιλία και δεν υπάρχει διαζύγιο.
Οι φίλοι υπάρχουν για να θυμίζουν στον καθένα από μας τις ανεπάρκειες που μας περιστοιχίζουν, τις μεταπτώσεις της ανθρώπινης φύσης, τα δυσάρεστα πράγματα, τα οποία είναι ικανός να κάνει ο άνθρωπος, την κακοήθεια, τη στενοκεφαλιά και την κοροϊδία της κοινωνίας. Εκτός αυτού μας μαθαίνουν να συγχωρούμε μεν, αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ. Δίχως φίλους θα ήμασταν χαμένοι.
Απόσπασμα από το βιβλίο Για τη ζωή και άλλα μικροπράγματα.
