Παρουσίαση του βιβλίου – Εκδόσεις Αιγόκερως
Το να ζεις στον εικοστό αιώνα είναι για πάμπολλους ανθρώπους τόσο αφόρητα πληκτικό ή απελπιστικό, που αρκετοί απ’ αυτούς, ελπίζοντας να βρουν διαφυγή, ερεθίσματα ή γαλήνη, σπρώχνουν το σώμα και την ψυχή τους σε μια τερατώδη ένωση παίρνοντας ναρκωτικά. Κι ένας ακόμη μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν κουράγιο να τα παίρνουν, βρίσκουν ευχαρίστηση διαβάζοντας βιβλία που αναφέρονται σε ναρκωμανείς. Η συμβολή του Κοκτό σ’ αυτό τον περίεργο κλάδο της λογοτεχνίας είναι μοναδική. Με το Όπιό του, το ημερολόγιο μιας αποτοξίνωσης, ζωντανεύει την ημέρα και τη νύχτα του κόσμου του όπιου μ’ ένα δικό του στιλ, μέσα από γαλήνια ή ταραγμένα σχέδια και γράφοντας «εντυπωσιακά» με την αρχική έννοια της λέξης, όταν αφύσικες καταστάσεις μετατρέπονται σε σκοτεινή ποίηση, σε τέτοιο σημείο ώστε ο καπνός που αναδύεται απ’ τις καμπίνες του πλοίου απ’ τη Σαϊγκόν να μεταμορφώνεται σε γκρίζα σύννεφα μακρινών ελαιόδεντρων.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Η αισθητική της αποτυχίας είναι η μόνη αυθεντική. Εκείνος που δεν κατανοεί τη αποτυχία είναι χαμένος.
Η σπουδαιότητα της αποτυχίας είναι θεμελιώδης. Δε μιλώ για το αντικείμενο της αποτυχίας. Αν δεν έχει συλλάβει κανείς αυτό το μυστικό, αυτή την αισθητική, αυτή την ηθική της αποτυχίας, δεν έχει καταλάβει τίποτα και η δόξα παραμένει κενή.
Εμείς οι ποιητές έχουμε μανία με την αλήθεια. Προσπαθούμε να πούμε με κάθε λεπτομέρεια ό,τι μας συγκλονίζει. «Αρκετά πια με τα προσωπικά σας», είναι ο έπαινος που επισύρει κάθε φορά η ακτινοβολία μας.
Μπορεί να φανταστεί την πίστη που εμπνέουν οι έντιμες αναφορές μας για το τι βλέπουμε, από την αξιοθαύμαστη δυσπιστία που διεγείρει στον καθένα η ίδια μας η ακριβολογία για πράγματα καθημερινά.
Ο ποιητής δεν επιζητεί το θαυμασμό· θέλει να τον πιστέψουν. Η φήμη μου έχει ξεπεράσει το έργο μου. Πρέπει λοιπόν το έργο μου να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τη φήμη του.
Είμαι ο αντίποδας του Βολταίρου! Αυτός είναι όλο σκέψη
