O William Blake (1757 – 1827) ισχυριζόταν ότι έβλεπε οράματα. Στην ηλικία των τεσσάρων είδε Τον Θεό ενώ στα οκτώ είδε ένα δέντρο με αγγέλους που έλαμπαν.
Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Alexander Gilchrist (1828-1861), τις πρώτες φορές που ανέφερε στους γονείς του τα οράματα, ο πατέρας του ήθελε να το δείρει γιατί πίστευε πως έλεγε ψέματα. Μετέπειτα, ήταν πολύ υποστηρικτικοί μαζί του.
Όποιος για τον εαυτό του την χαρά κρατάει
Την φτερωμένη τη ζωή καταργεί,
Μα όποιος φιλάει την χαρά όταν πετάει
Ζει στης Αιωνιότητας την αυγή.
Μετάφραση στίχων: Γιάννης Λειβαδάς
Τα οράματα του ήταν θρησκευτικού περιεχομένου. Ο Θεός και ο Χριστιανισμός αποτελούσαν το πνευματικό κέντρο των γραπτών του. Πίστευε πως καθοδηγείτο από τους Αρχαγγέλους. Έλεγε πως διάβαζαν και απολάμβαναν τα έργα του. Άλλες φορές οραματιζόταν διάφορες υπερφυσικές οντότητες, καλές και κακές.
“Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτός ο καημένος ήταν τρελός, αλλά υπάρχει κάτι στην τρέλα αυτού του ανθρώπου που με ενδιαφέρει περισσότερο από τη λογική του Lord Byron και του Walter Scott”.
William Wordsworth
Αυτά τον βοήθησαν να πλάσει διάφορους χαρακτήρες, όπως τον Albion, τον Tharmas, τον Urizen, τον Luvah, τον Urthona και άλλους. Μέσω της ποίησης του ζωντάνευαν και συγκρούονταν με οτιδήποτε έβαζε φραγμούς στον άνθρωπο, την λαχτάρα να ζήσει και να χαρεί την ζωή.
“Μια πραγματικά ευσεβής και στοργική ψυχή, παραμελημένη και παρεξηγημένη από τον κόσμο, που εκτιμάται από λίγους εκλεκτούς”.
John William Cousins
Ασχέτως αν αμφισβητήθηκε από πολλούς, που πίστευαν πως δεν είχε “σώας τας φρένας”, τα οράματα τον βοήθησαν να συνθέσει ένα πλουσιότατο έργο που εμπνέει και καθοδηγεί γενιές καλλιτεχνών.
