Devin Michael Kohlman: Τα Χριστούγεννα που ήρθαν τον Οκτώβριο

Στην αρχή ένιωθε ζαλάδες ο μικρός αλλά κανείς δεν πήρε είδηση. Τότε ήταν χειμώνας του 2012 και γύριζε προς άνοιξη. “Δεν είναι τίποτα καρδιά μου. Αύριο θ’ είσαι μια χαρά” του έλεγε η μητέρα του. Ο καιρός περνούσε αλλά τίποτα δεν άλλαζε. Οι ζαλάδες όλο και συχνότερα εμφανίζονταν. Τότε ήταν που άρχισαν να υποπτεύονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα παυσίπονα δεν του έκαναν τίποτα.

Ένα σαββατοκύριακο αποφάσισαν να πάνε για αιματολογικές εξετάσεις. Όχι γιατί πίστευαν ότι κακό συνέβαινε αλλά για να τους φύγει η έγνοια που τους έτρωγε. Οι εξετάσεις δεν έδειξαν κάτι το σημαντικό αλλά ο γιατρός ανησυχούσε για κάτι. Ζήτησε επιπλέον εξετάσεις που εκείνες είχαν και άλλες εξετάσεις μέχρι που ο μικρός μπήκε για μαγνητική τομογραφία (MRI). Υποτίθεται αυτό θα ήταν το τελευταίο.

Τα αποτελέσματα της μαγνητικής τομογραφίας δεν ήταν καλά. Καθόλου καλά. Ο 12χρονος  Devin είχε όγκο στον εγκέφαλο. “Τώρα εξηγούνται όλες οι ζαλάδες. Γι’ αυτό δεν του έκαναν τίποτα τα παυσίπονα” είπε ο γιατρός. Οι γονείς του μικρού, Kevin Michael και Alexis Lee (Nelson) Kohlman ήταν σοκαρισμένοι. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Τα μεγάλα προβλήματα τώρα ξεκινούσαν.

Ο Devin έδειχνε χαμένος. Οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον χειριστούν. “Δεν είναι εύκολο να πεις στον γιο σου ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο…  ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να πεθάνει” έλεγε η μητέρα του δακρυσμένη. Στην αρχή του είπαν ότι απλά θα κάνει μια θεραπεία μέχρι που αναγκάστηκαν να του πουν την αλήθεια. Δεν μπορούσαν να την κρύψουν άλλωστε.

Οι χημειοθεραπείες ξεκίνησαν άμεσα και συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες. Το κορμί του Devin έδειχνε ν’ ανταποκρίνεται  στην αρχή αλλά όσο περνούσε ο καιρός όλο και αποδυναμωνόταν. Η ψυχική του υγεία ήταν πολύ κλονισμένη κάτι που επηρέαζε ιδιαίτερα τους γονείς του που ήταν συνεχώς στο προσκεφάλι του. Άρχισαν και αυτοί να χάνουν τις ελπίδες τους.

Τον Οκτώβριο του 2013 ήρθε η στιγμή που όλοι φοβόντουσαν. “Συγνώμη αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Χάσαμε την μάχη με τον καρκίνο. Ο Devin έχει ακόμη λίγες βδομάδες ζωής. Είναι καλύτερα να τον πάρετε σπίτι. Να περάσει τις τελευταίες μέρες με την οικογένεια του”.

Τα νέα για την υγεία του Devin γονάτισαν την οικογένεια του. Πολύ γρήγορα τα νέα ταξίδεψα και στο Port Clinton του Ohio, την πόλη του μικρού. Κανείς δεν πίστευε αυτό που έφτασε στ’ αυτιά τους. Κανείς δεν πίστευε ότι δεν ξαναέβλεπε τον μικρό στην γειτονιά.

Ο Devin μετά από τόσα βάσανα που πέρασε έδειχνε πλήρως συνειδητοποιημένος. Γνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί αλλά σαν παιδί που ήταν είχε μια έγνοια. Απ’ αυτές που μόνο τα παιδιά έχουν. “Μάμα, θα προλάβουμε τα Χριστούγεννα;”. Η ερώτηση του μικρού ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τους γονείς γιατί ήξεραν την απάντηση μέσω των γιατρών. “Ο Devin δεν είχε μήνες ζωής αλλά μέρες”.

Στις 27 Οκτωβρίου του 2013 ο Devin μπήκε στο ασθενοφόρο για να πάει σπίτι του, για τις τελευταίες μέρες τις ζωής του. Και εκεί που όλα έδειχναν μαύρα μπροστά του είδε κάτι που τον έκανε ευτυχισμένο και πάλι. Έστω για τελευταία φορά.

Αφού τα Χριστούγεννα ήταν πολύ μακριά για τον Devin, οι κάτοικοι του Port Clinton έφεραν τα Χριστούγεννα κοντά του. Με δική τους πρωτοβουλία έντυσαν την πόλη με Χριστουγεννιάτικα στολίδια, γέμισαν το σπίτι του με δώρα και ευχετήριες κάρτες που προέρχονταν απ’ όλη την Αμερική, αλλά και άλλες χώρες όπως Γαλλία και Ιρλανδία, έστησαν ένα τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο έξω από το σπίτι του που έγραφε “Καλά Χριστούγεννα Devin”, τραγούδησαν για ‘κείνον ώρες ατέλειωτες χαρούμενα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, έφεραν τόνους από  ψεύτικο χιόνι, που πεταγόταν έξω από το παράθυρο του για να του φέρνει το αίσθημα των Χριστουγέννων ενώ έμειναν εκεί υπομονετικά μέχρι το τελευταίο του αντίο στις 15 Νοεμβρίου.

“Άγγιξε πολύ κόσμο το αγόρι μου. Μακάρι η κοινότητα μας να μείνει ενωμένοι και να συνεχίζει ο κόσμος να δείχνει την αγάπη του για τους άλλους”.

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News