Ο Clarence Hudson White (08/04/1871) ήταν ένας αμερικανός φωτογράφος όπου κατάφερε να προωθήσει την φωτογραφία ως μια μορφή τέχνης (Photo-Secession movement), αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που έβλεπαν μέχρι τότε τις φωτογραφίες.
Η πρώτη του επαφή με την φωτογραφία ήρθε σε ηλικία 22 ετών όταν είχε επισκεφθεί την έκθεση World’s Columbian Exposition στο Chicago. Έκτοτε ξεκίνησε δειλά-δειλά να πειραματίζεται μόνος του με την φωτογραφική.
Οι περισσότερες του φωτογραφίες ήταν πριν την αυγή ή αργά το δειλινό διότι δούλευε πάρα πολλές ώρες σαν λογιστής, ενώ εμπνεύσεις του, αρχικά, ήταν η οικογένεια του και η κοινωνική ζωή της αγροτικής Αμερικής.
Αν και ερασιτέχνης οι φωτογραφίες του Clarence Hudson White άρχισαν να γίνονται ευρέως διάσημες λόγω των συναισθημάτων (Pictorialism) που έβγαζαν προς τα έξω. Σε πολύ λίγο χρόνο, διάφοροι φωτογράφοι έρχονταν στο Newark του Ohio ώστε να τον γνωρίσουν και να τους διδάξει τον τρόπο που φωτογράφιζε.
Αργότερα γνώρισε τον διάσημο φωτογράφο Alfred Stieglitz όπου τον βοήθησε να προωθήσει ακόμη περισσότερο τις φωτογραφίες του ως έργα τέχνης. Το 1906 μετακόμισε στην New York όπου ίδρυσε το Clarence H. White School of Photography, το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Αμερική όπου δίδασκε φωτογραφία.
Οι φωτογραφίες του θεωρούνται εξαιρετικά έργα τέχνης κρίνοντας πάντα το γεγονός ότι ήταν αυτοδίδαχτος αλλά και την εποχή που έζησε. Πέθανε στις 07 Ιουλίου του 1925 από καρδιακή προσβολή καθώς δίδασκε σε μαθητές.
* Όταν ξεκίνησα να γράφω το κείμενο, ο Clarence Hudson White μου θύμισε τον πολύ καλό μου φίλο Χρίστο Σκορδή όπου αν και δεν ασχολήθηκε πλήρως επαγγελματικά με την φωτογραφία, οι φωτογραφίες του ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Όσοι επιθυμούν να δουν το έργο του υπάρχει σελίδα στο Facebook (CS Photography) και στο Instagram (skordis_photography).
Pingback
magikifoni
September 15, 2019 at 10:43 pm
Σε τέτοιους ανθρώπους οφείλουμε πολλά, όπου και να βρισκόμαστε στον χωροχρόνο! 🙂
Chris Pinturicchio
September 16, 2019 at 5:31 am
Πολύ σωστά τα γράφεις. Καλή σου μέρα
Βεατρίκη Α
November 12, 2019 at 2:48 am
Υπέροχη η ματιά του!!Κάθε μια τους έχει την δικιά της μοναδική ομορφιά..Μου θυμίζει ποίηση..
Chris Pinturicchio
November 12, 2019 at 6:17 pm
Πολύ σωστά τα γράφεις Βεατρίκη