Σήμερα θα δανειστώ τον στίχο των Magic de Spell, “πίσσα και πούπουλα για σένανε μπαμπέσα”, γιατί θα αναφερθώ σ’ αυτήν την μέθοδο βασανισμού όπου οι άνθρωποι τιμωρούσαν και εξευτέλιζαν τους παραβάτες.
Το πίσσωμα με τα πούπουλα ήταν πολύ διάσημος τρόπος τιμωρίας και εξευτελισμού, για πάρα πολλά χρόνια, για πολλούς και διάφορους λόγους. Το πιο σημαντικό ήταν το θύμα ότι δεν σκοτωνόταν, τις περισσότερες φορές, αλλά το βασάνιζε αφόρητα για πάρα πολύ καιρό. Επιπλέον, τα υλικά για το βασανισμό του θύματος ήταν πολύ εύκολο να βρεθούν έτσι εν η λόγω τιμωρία ήταν η εύκολη λύση.
Το θύμα περιλουζόταν με καυτερή πίσσα πεύκου η οποία ανέπτυσσε τρομερά ψηλές θερμοκρασίες δημιουργώντας σοβαρά εγκαύματα στο ανθρώπινο δέρμα. Η πίσσα του πεύκου, όταν θερμαινόταν, γινόταν ιδιαίτερα κολλώδες έτσι έριχναν από πάνω της τα πούπουλα που κολλούσαν αμέσως. Το θύμα μετέπειτα διαπομπευόταν στους δρόμους της πόλης ώστε να υποστεί τον πλήρη εξευτελισμό.
Η πίσσα, όπως ανέφερα, ήταν πολύ εύκολη να βρεθεί αφού την έπαιρναν απευθείας από το δέντρο. Χρησιμοποιείτο για την φροντίδα των πλοίων αλλά και για προστασία του ξύλου. Όσον αφορά τα πούπουλα, όλα τα μαξιλάρια της τότε εποχής γεμίζονταν με φτερά έτσι ήταν εύκολα να βρεθούν. Όταν δεν έβρισκαν πίσσα του πεύκου χρησιμοποιούσαν σιρόπια και cattails (είδος φυτού).
Ένας από τους πιο διάσημους που χρησιμοποιούσε αυτήν την μέθοδο, ως τιμωρία για τους παραβάτες, ήταν ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος (1ος) ο λεοντόκαρδος. Αυτή την μέθοδο χρησιμοποιούσαν και στους μαύρους τα μέλη της KKK. Το πιο πρόσφατο, διάσημο τους θύμα, ήταν ο Dr. R. Wiley Brownlee, ο οποίος αν και λευκός υποστήριζε δημόσια τον μαύρο Martin Luther King, Jr.
Κλείνοντας να αναφερθώ και στην τραγική ειρωνεία της πίσσας όπου σήμερα χρησιμοποιείται σαν καλλυντικό για το δέρμα! Άλλαξαν οι καιροί φαίνεται.
erisadesu
September 20, 2018 at 3:32 pm
Τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα!!
Θυμάμαι που ως παιδί διάβαζα Λούκη Λουκ και εκεί αναφερόντουσαν συνέχει σ’αυτή την τιμωρία, εκεί στην άγρια δύση. Τότε μου φαινόταν πολύ αστεία, δεν καταλάβαινα τη βαρύτητα της τιμωρίας, νόμιζα πως απλά η τιμωρία τους ήταν να μοιάζουμε με την Μπίγκ Μπέρντα (ή όπως τη λένε) από το Μάπετ Σόου…ή ήταν από το Sesame Street?
Βάρβαρη μέθοδος τελικά.
Chris.Pinturicchio
September 21, 2018 at 8:50 am
Ναι έχεις απόλυτο δίκαιο erisadesu ότι στον Λούκη Λούκ αναφέρονταν συνέχεια σ’ αυτό. Διάβαζοντας το και βλέποντας τα κόμικς σου φαίνονται αστεία… κάπως σαν φάρσα… Δυστυχώς δεν ήταν έτσι. Θα το χαρακτήριζα κάπως βάρβαρο να είμαι ειλικρινής. Πολύ άσχημο πράγμα να νιοώθεις το κορμή σου να καίγεται
Κωνσταντίνα Κοράκη
September 20, 2018 at 10:42 pm
Και εγώ στο Λούκυ
Λουκ είχα πρωτοδιαβάσει για αυτή την τιμωρία…
Chris.Pinturicchio
September 21, 2018 at 8:52 am
Ναι στα κόμικ του Λούκι Λουκ συνήθιζαν να το δείχνουν χωρίς να εξηγούν βέβαια το πόσο βάναυσο ήταν.
διονύσης μάνεσης
September 22, 2018 at 7:03 am
Επιλέγεις τα θέματά σου ευαίσθητα και έξω από τις πολύ συνηθισμένες κατευθύνσεις. Και από μόνο του αυτό κάνει το ιστολόγιό σου ιδιαίτερο και αξιόλογο. Το παρόν σου θέμα, πλαισωμένο με την πλούσια εικονογράφηση, μας ανοίγει τα μάτια (για την άγρια φύση του ανθρώπου) και μας σφίγγει την ψυχή..
Μια και .. κοντεύει να γίνει παράδοση, ας σου κάνω μία ..βιβλιοπαραπομπή: Ένα βιβλίο που χρόνια τώρα το έχω, έχει συνοδέψει πολλά μαθήματα Ιστορίας στις τάξεις, καθώς, όπως και με την ανάρτησή σου, έτσι και μ’ αυτό αντιλαμβάνεται κανείς την ακαταμάχητη σκληρότητα του ανθρώπου και προσεγγίζει πολύ πιο ευαίσθητα ιστορικά γεγονότα, εποχές, μορφές : https://www.politeianet.gr/books/9789609907538-simopoulos-kuriakos-piroga-ekdoseis-basanistiria-kai-exousia-190125
Πολλές καλημέρες
Chris.Pinturicchio
September 25, 2018 at 11:59 am
Κύριε Διονύση σε ευχαριστώ ιδιαίτερα. Δεν στο κρύβω ότι αυτό είναι το πιο όμορφο σχόλιο που μου έγραψαν μέχρι σήμερα στο ιστολόγιο μου. Ειλικρινά σας ευχαριστώ.
Όσο για το βιβλίο που μου προτείνεται το έχω στα υπόψη μου. Άκουσα ξανά καλά σχόλια γι’ αυτό το βιβλίο.
Όπως και να έχει σας ευχαριστώ και πάλι.
διονύσης μάνεσης
September 25, 2018 at 6:34 pm
Καλό βιβλίο .. φρικτού περιεχομένου..
(στον ενικό μια χαρά επικοινωνούμε 🙂 )