– Ά-γιαγιά, εδούλευκες που ήσουν μιτσιά ή εμίνησκες έσσω με την μάνα σου;
– Όϊ αγάπη μου, εν εδουλέφκα. Τότες οι γενέτζιες εμινίσκαν έσσω. Μετά που ήθελε ο παππού σου βοήθεια στα παναήρκα επήενα μαζί του να του τανίσω. Έντζαι ‘δούλεψα ποττέ μου αλλού, εκτός που πηέναμε με άλλες κορούες, κάποτε τα καλοτζαίρκα, στες πατάτες.
– Μα που;
– Στο Ξυλοφάου.
– Ίντα ποιος σε έπαιρνε τζιηκάτω;
– Επαίρναν μας με το αυτοκίνητο. Εμινήσκαμε 2-3 μέρες στο σπίτι του παπά του χωρκού τζαι εφέρναν μας πίσω. Ύστερις που μας εθέλασιν ξανά, εξαναπέρνα μας.
– Τζαι εμινίσκετε τζιαμέ στον παπά του χωρκού; Ούλλοι; Ίντα εφόρεσας ούλλες το σπίτι να τζιμάστε να τρώτε να λούνεστε τζαι ξέρω ‘γιω;
– Μάνα μου, μια κάμαρι ήταν τζαι μινίσκαμε ούλλες μέσα. Εστρώναμεν τζαι πέφταμε χαμέ. Φαί έκαμνα μας τζιαμέ τζαι ετρώαμεν αλλά μπάνιο ένε κάμναμεν.
– Ένε κάμνετε; Μα εμινήσκετε άλουτες;
– Έ ίντα γιε μου εννα λουθείς στο σπίτι το ξένο. Ελουνούμαστε που μας εφέρναν έσσω. Έτσι ήταν οι τζαιροί τότες.
Άιναφετς
August 9, 2018 at 2:21 pm
Δύσκολοι οι τζαιροί τότες, αλλά και σήμερα δεν φαίνονται ευκολότεροι! 😉
Chris.Pinturicchio
August 19, 2018 at 7:17 am
Δεν θα πω ότι τώρα οι καιροί δεν είναι δύσκολοι Στεφανία μου αλλά τώρα υπάρχουν και επιλογές. Τότε δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο σκληρή πραγματικότητα.
Καλή σου μέρα.
trimithiotis
August 10, 2018 at 1:40 pm
Reblogged this on Trimithiotis – Gerolakkos – Cyprus.
maniaspirit
August 15, 2018 at 5:34 pm
Πότε ήταν το τότε, και που ήταν του Ξυλοφάου ?
Chris.Pinturicchio
August 19, 2018 at 7:21 am
Το τότε ήταν περίπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 50′ αρχές του 60′. Το Ξυλοφάγου (σωστή ονομασία του χωριού) είναι χωριό της Λάρνακας και είναι κοκκινοχώρι (κόκκινο χώμα) όπου ευδοκιμούσαν οι πατάτες. Αρκετά μακριά από το χωριό της γιαγιάς.