Στην ζωή μας όλοι έχουμε κάποιο κοντινό πρόσωπο ή συγγενή που διεγνώσθη με καρκίνο, έτσι σήμερα θα αναφερθούμε στην ιστορία της καρκινοπαθούς Χριστοδούλας όπου εις μνήμη της γίνεται κάθε χρόνο πορεία για τη στήριξη των καρκινοπαθών συνανθρώπων μας.
Η Χριστοδούλα γεννήθηκε στην Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου και ήταν ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειας Ττοφινή, που καταγόταν από την Αγία Νάπα. Τα άλλα αδέρφια της ήταν η Κατερίνα, η Ελεγκού, ο Γιωρκής και ο Γιάννης. Η Κατερίνα, η μεγαλύτερη αδερφή, υπήρξε σαν μητέρα της Χριστοδούλας αφού η μητέρα τους πέθανε νεαρή και τους άφησε μόνους. Μεγαλώνοντας η Χριστοδούλα παντρεύτηκε τον Αντώνη Ζέμπασιη, από το Παραλίμνι, όπου μαζί απέκτησαν 4 παιδιά. Έμεναν στο κάτω Βαρώσι μέχρι την εισβολή (1974).
Το 1972, όταν ήταν περίπου 70 χρονών, διεγνώσθη με καρκίνο και αναγκάστηκε να κάνει μαστεκτομή. Δυστυχώς ο καρκίνος έκανε μετάσταση, σε διάφορα μέρη του σώματος, κάτι που την ταλαιπωρούσε αφάνταστα.
Όταν έγινε η εισβολή, περπάτησε 20 χιλιόμετρα μέχρι που έφθασε στην Σωτήρα Αμμοχώστου. Εκεί, ξεψύχησε κάτω από μια πορτοκαλιά. Σήμερα, στο σημείο όπου άφησε την τελευταία της πνοής υπάρχει μνημείο.
Η πρώτη πορεία αγάπης έγινε το 1973, όταν ο αντικαρκινικός σύνδεσμος θέλησε να κάνει έρανο με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων, προκειμένου γίνει ένα κέντρο περίθαλψης για τους καρκινοπαθείς. Το κέντρο αυτό αργότερα ονομάστηκε “Αροδαφνούσα”. Μεγάλη συμβολή για την πραγματοποίηση αυτού έργου, είχε ο τότε πρόεδρος του αντικαρκινικού συνδέσμου Χακόπ Κεχεγιάν (1922–2013) ο οποίος ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος του κόστους για την επίτευξη του όλου εγχειρήματος.
Το 1976, με εισήγηση του γιατρού Δημήτρη Σουλιώτη, η πορεία μετονομάστηκε σε “πορεία Χριστοδούλας”, εις μνήμη της καρκινοπαθούς και ασθενούς του Χριστοδούλας από τον Άγιο Μέμνονα Αμμοχώστου.
*Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον ξάδερφο μου Πάρη που έχασε την μάχη με τον καρκίνο στα 24 του χρόνια.
*Οι 2 φωτογραφίες των πορειών που προβάλλω, είναι από την “πορεία Χριστοδούλας” που έγινε στο χωριό μου το 2011 και ανήκουν στην Πόλυ Κυριάκου.
F.
April 25, 2018 at 10:57 am
Σφίχτηκε το στομάχι μου. Είναι πολύ άδικο να φεύγουν έτσι οι άνθρωποι. Τουλάχιστον δεν την ξέχασαν και η ιστορία της βοήθησε να γίνουν όμορφα και σημαντικά πράγματα. Λυπάμαι πολύ και για τον Πάρη. Ναι, όλοι έχουμε κάποιον… Εύχομαι δύναμη και πίστη σε όσους παλεύουν για τη ζωή τους.
Chris.Pinturicchio
April 25, 2018 at 11:56 am
Να ‘σαι καλά
Άιναφετς
April 25, 2018 at 2:52 pm
Εξαιρετική η πρωτοβουλία να γίνονται πορείες όχι μόνο στη μνήμη της Χριστοδούλας αλλά και όσων έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους και ειδικά όταν είναι και νέοι σαν τον Πάρη…
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει οικογένεια που να μην έχασε από καρκίνο κάποιον αγαπημένο…
Καλή δύναμη σε όσους παλεύουν με τη νόσο και στις οικογένειες τους που πρέπει να τους στηρίξουν…
Chris.Pinturicchio
April 25, 2018 at 4:40 pm
Πολύ σωστά! Καλή δύναμη σ’ όλους που παλεύουν με την νόσο.
cortlinux
April 25, 2018 at 9:03 pm
Το ελπιδοφορο ειναι οτι πια μπορουν πολλες μορφες καρκινου να διαγνωστουν εγκαιρα και να υπαρξει θεραπεια.
Chris.Pinturicchio
April 26, 2018 at 10:38 am
Ναι cortlinux, αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την κοινωνία γενικότερα.
trimithiotis
April 26, 2018 at 12:02 pm
Reblogged this on Trimithiotis – Gerolakkos – Cyprus.