Σήμερα το θέμα μας είναι το ζιννάπιν, ένα πολύ αγαπημένο παιχνίδι που παίζαμε όταν είμασταν μικροί.
Πριν μπω στο θέμα, θα πρέπει να εξηγήσω τι είναι ακριβώς το ζιννάπιν γιατί σίγουρα θα υπάρχουν άτομα που δεν γνωρίζουν, ιδίως οι πιο νεαροί. Το ζιννάπιν είναι ένα διχαλωτό κόκκαλο που συναντάμε στα πτηνά. Βρίσκεται κοντά στο λαιμό τους και βοηθάει στην ισορροπία τους.
Η ιστορία του παιχνιδιού μας παίρνει πολλά χρόνια πίσω, συγκεκριμένα προ Χριστού. Μια αρχαία ιταλική φυλή, λέγεται πως είναι οι Etruscans (πιθανόν και άλλες φυλές), πίστευαν ότι τα πτηνά μπορούσαν να μαντέψουν το μέλλον, έτσι όταν τα τεμάχιζαν, ξεχώριζαν αυτό το κόκκαλο και το έβαζαν στον ήλιο να στεγνώσει. Μετέπειτα, οι σοφοί της φυλής, το εξέταζαν απ’ όλες τις πλευρές και μέσω αυτού μάντευαν τον καιρό αλλά και αποκρυπτογραφούσαν τα μηνύματα που τους έδιδε! Λόγω του ότι το οστό θεωρείτο ιερό, μιας και το εξέταζαν σοφοί, ο καθένας μπορούσε να το κρατήσει και να κάνει την δική του ευχή.
Χρόνια μετά, οι Ρωμαίοι ασπάστηκαν το έθιμο της ευχής και μέσω των κατακτήσεων τους το μετέφεραν σε πάρα πολλές χώρες, κάτι που έκαναν εν μέρει και οι Βρετανοί έτσι το έθιμο ταξίδεψε, σχεδόν, παντού.
Οι Βρεττανοί, το ζιννάπιν, το λένε wishbone, κόκκαλο ευχής και το χρησιμοποιούσαν την μέρα των ευχαριστιών. Δύο άτομα, έπαιρναν το ζιννάπιν και έκαναν από μια ευχή. Μετά, το έσπαζαν στην μέση και αυτός που είχε το περισσότερο κόκκαλο στην μεριά του πραγματοποιείτο η ευχή του.
Το έθιμο έφτασε και στα μέρη μας αλλά εμείς το κάνουμε κάπως διαφορετικά. Αρχικά σπάζουμε το κόκκαλο στην μέση και βάζουμε ένα στοίχημα. Στόχος του παιχνιδιού είναι να δώσεις στον άλλο, που έκοψε το άλλο μισό, οτιδήποτε. Αν ο ένας έδινε στον άλλο κάποιο αντικείμενο και ο δεύτερος ξεχνούσε να πει “θυμάμαι” τότε ο πρώτος του έλεγε “γεια σου” ή “γιάντες” και τον κέρδιζε. Το παιγνίδι μπορούσε να κρατήσει και χρόνια. Εννοείται κάθε περιοχή μπορεί να είχε την δική της παραλλαγή στο παιχνίδι.
efge63
March 20, 2018 at 11:42 am
Τι μου θύμησες τώρα !!! Καλημέρα καταρχάς!!
Πάντα κέρδιζα γιατί θυμόμουν (τότε …χαχα χρόνια πίσω)…
Κάποτε βάλαμε γιάντες με τον άντρα μου…
Όπως λες και εσύ κάθε φορά που μου έδινε κάτι έλεγα “το θυμάμαι”
Κείνη τη φορά όμως μου έδωσε την κόρη μου που ήταν μωρό προφασιζόμενος πως θα του έπεφτε αν δεν την έπιανα εγώ γρήγορα…
Την παίρνω από τα χέρια του και μου λέει ‘ ΓΙΑΝΤΕΣ’ ……
Chris.Pinturicchio
March 20, 2018 at 12:06 pm
Ναι ναι τέττοια συνέβαιναν στο ζιννάπιν. Ένα κόλπο που κάναμε όταν είμασταν μικροί είναι που πετούσαμε στο άλλον κάτι να πιάσει, στα ξαφνικά…. μέχρις ώτου να καταλάβει περί τίνος πρόκειτουν λέγαμε γιάντες 🙂 Πολύ όμορφο παιχνίδι.
Χαίρομαι που σου ξύπνησε όμορφες μνήμες.
efge63
March 20, 2018 at 12:07 pm
Nα είσαι καλά πάντα!!!
trimithiotis
March 21, 2018 at 12:58 pm
Reblogged this on Trimithiotis – Gerolakkos – Cyprus.
ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
April 11, 2018 at 9:20 pm
Γεια σας
Πρώτη φορά στο ιστολόγιο σας
Οπως εκατάλαβα είσαι κυπραίος -και γω είμαι κυπραία-
ο πρώτο κυπραίος μπλόγκερ που βρίσκω [να γράφω τσε στη γλώσσα μας χαχα]
πολλά ωραίο το μπλογκ σου τσε τα θέματα του ενδιαφέροντα
αρέσκει μου πολλά να μαθαίνω την ιστορία του καθετι τσε τα έθιμα αρέσκουν μου πολλά τσε πιο πολλά να τηρούνται να μεν χάνουνται
ξέρω που τη μάμμα μου για το τελευταίο με το στοίχημα και το θυμούμαι κλπ
τα προηγούμενα τωρά τα μαθαίνω
ευχαριστώ και συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο
Chris.Pinturicchio
April 12, 2018 at 12:04 pm
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκω και άλλους κύπριους blogger και σ’ ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια. Δεν έχει πρόβλημα για τα σχόλια. Δικαιούσαι να βάζεις όσα θέλεις 🙂
ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
April 12, 2018 at 2:51 pm
Eυχαριστώ πολύ
Πάω να σας βάλω στα μπλοκ που παρακολουθώ