Το Big in Japan είναι ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι που κυκλοφόρησε το 1984 από τους γερμανούς Alphaville.
Για πολλά χρόνια, πριν καν διαβάσω τους στίχους του τραγουδιού, πίστευα ότι το τραγούδι σχετιζόταν με τις ατομικές βόμβες που έριξαν οι Αμερικάνοι στην Ιαπωνία! Αυτό μου ερχόταν στο νου όταν άκουγα τον στίχο Big in Japan!
Η Αροαφνού είναι ένα κυπριακό αφηγηματικό τραγούδι όπου συνδυάζει στοιχεία από παραλογές, ακριτικά τραγούδια αλλά και μοιρολόγια. Έχει ιστορικό υπόβαθρο, όπως πολλά τραγούδια της εποχής.
Το θέμα του τραγουδιού έχει να κάνει με τον έρωτα του φράγκου βασιλιά της Κύπρου, Πέτρου Α΄ Λουζινιάν (1359-1369), με την αρχόντισσα Ιωάννα ντ’ Αλεμάν, αλλά και την εκδίκηση που οργανώνει η βασίλισσα Ελεονώρα της Αραγονίας εις βάρος της Ιωάννα ντ’ Αλεμάν.
“Το ωραίο με τον Robert Johnson ήταν ότι υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Ένας πραγματικός θρύλος”
Martin Scorsese
Ήταν Κυριακή, 8 Μαΐου του 1911, όταν γεννήθηκε ο Robert Leroy Johnson στο Hazlehurst του Mississippi. Τα χρόνια εκείνα, ήταν εξαιρετικά δύσκολα για τους μαύρους, ειδικότερα για τους γονείς του, Julia Major Dodds και Noah Johnson, που είχαν γεννηθεί σκλάβοι. Αν και με το πέρας του Αμερικάνικου εμφύλιου (1861-1865), υποτίθεται πως οι μαύροι θα ήταν ελεύθεροι, εντούτοις, στα μυαλά των λευκών του Νότου, οι μαύροι ήταν ακόμη σκλάβοι.
Σήμερα θα ταξιδέψουμε στο παρελθόν, για χάρη μιας βωβής ταινίας, που κυκλοφόρησε πριν από 101 χρόνια! Η ταινία είναι αμερικανικής παραγωγής και ήταν η πρώτη ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον πρωτοπόρο του κινηματογράφου Willis O’Brien.
Ο Willis O’Brien (1886 – 1962) υπήρξε από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της πρώιμης εποχής του κινηματογράφου, επηρεάζοντας πλήθος κόσμου στην πορεία του, σαν ειδικός στα special effects και της τεχνικής του stop-motion animation.
Ο Lewis Wickes Hine (1874 – 1940) ήταν ένας αμερικανός κοινωνιολόγος και φωτογράφος όπου χρησιμοποίησε τις φωτογραφίες του σαν εργαλεία προκειμένου να πετύχει μεταρρυθμίσεις στις νομοθεσίες που αφορούσαν την παιδική εργασία και γενικά την εκμετάλλευση των παιδιών.
Ξεκίνησε την καριέρα του σαν καθηγητής κοινωνιολογίας στο Ethical Culture School στην Νέα Υόρκη ενθαρρύνοντας τους μαθητές του να χρησιμοποιούν την φωτογραφία ως εκπαιδευτικό μέσο. Μάλιστα έκανε μαθήματα κοινωνιολογίας στο λιμάνι του Ellis Island, όπου καθημερινά έφταναν χιλιάδες μετανάστες. Εκεί μαζί με τους μαθητές του φωτογράφιζε τους μετανάστες.
Σήμερα θα παρουσιάσουμε ακόμη ένα άγνωστο καλλιτέχνη, τον Ολλανδό ζωγράφο Jean Bernard (1775-1833) που δυστυχώς πολύ λίγα διασώζονται σήμερα για την ζωή και το έργο του.
Ο Jean Bernard ήταν μαθητής του γλύπτη Christiaan Welmeer (1742-1814) και είχε σπουδάσει στο Stadstekenacademie του Άμστερνταμ. Σχεδίαζε συνήθως ζώα και φυτά ενώ είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες όπου τις ζωγράφιζε συνήθως σε φυσικές θέσεις.
Σήμερα θα αναφερθούμε στις παραλογές προκειμένου να παρουσιάσουμε το ωραιότατο τραγούδι της Αρετής, όπου επιβίωσε μέχρι τις μέρες μας χάρη στους ποιητάρηδες που το απάγγελναν, το κατέγραφαν και το παράλλασαν σε βάθος χρόνων.
Οι παραλογές είναι εκτενής αφηγηματικά τραγούδια, με δραματικό, περιπετειώδη, επεισοδιακό χαρακτήρα όπου η πλοκή είναι σταδιακά κλιμακούμενη. Οι παραλογές πλέκουν το υπερφυσικό με το πραγματικό αντλώντας θέματα από θρύλους, παραδόσεις, ιστορικά γεγονότα και ενίοτε ιστορίες από την καθημερινότητα της ζωής τους.
Continue Reading
Άμαν εν’νάρτει ώρα μου,
τα μμάθκια να βαώσω.
Πον’ νάρτ’ ο χάρος για ψυσιή,
να του την παραδώσω.
τζιαί πεί μου ή ξηάννεις την;
ή την ζωή σου χάννης την,
παλ’ έν θα σε προδώσω.
* Ποίημα του Δημήτρη Ηλιάκκου
Το “Black Betty” είναι ένα διάσημο αφρικοαμερικάνικο παραδοσιακό “work song” (τραγούδι της δουλειάς) που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Το τραγούδι πιστώνεται, συχνά, λανθασμένα στον Huddie William Ledbetter γνωστό ως “LeadBelly” (1939), μιας και η πρώτη καταγραφή του τραγουδιού εικάζεται πως έγινε από τον James “Iron Head” Baker το 1933.
Το τραγούδι κατηγοριοποιείται ως “work song” (τραγούδι της δουλειάς), όπως πολλά άλλα αφρικανικά παραδοσιακά τραγούδια, διότι τραγουδιόταν είτε κατά την διάρκεια μιας δουλειάς είτε γιατί συνδεόταν με μια συγκεκριμένη εργασία (παράδειγμα μάζεμα βαμβακιού). Υπάρχει όμως και η περίπτωση να ήταν τραγούδι διαμαρτυρίας.
Ο Γιάννης Μεντώνης, γνωστός σε όλους μας ως “Φιρφιρής”, καταγόταν από την Αμμόχωστο έχοντας ρίζες και από τη Χίο λόγω του πατέρα του. Από μικρός αγάπησε ιδιαίτερα το θέατρο λαμβάνοντας μέρος σε πολλές σχολικές εορτές, όπου μιμείτο κυρίως τον καραγκιόζη.
Το 1960 θα αφήσει το νησί μας για να πάει στην Αγγλία προκειμένου να σπουδάσει στο Royal Academy of Dramatic Art του Λονδίνου. Καθώς σπουδάζει θα του δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης του Γιώργου Ευγενίου στο “Θέατρο Παράγκα”.